มาตรา 112 (หมิ่นประมาทกษัตริย์ฯ)

กรณีขบวนเสด็จของตะวันและแฟรงค์ถูก ‘ขยาย’ขึ้นและต่อเนื่องถึงตำรวจที่ตั้งข้อหาหนักเกินจริง และซ้ำด้วยศาลที่ไม่ให้ประกันตัว ผู้ร่วมเสวนาเรียกร้องต่อผู้ที่อยู่ในกระบวนการยุติธรรมและผู้บริหารประเทศให้เคารพสิทธิการประกันตัว

การนิรโทษกรรมจำเป็นต้องรวมมาตรา 112 ด้วยเหตุผลในเชิงหลักกฎหมายที่คดีมาตรา 112 เป็นคดีที่มีรอยด่างพร้อยในกระบวนการพิจารณาคดี ไม่ว่าจะเรื่องการเสาะหาพยานหลักฐานมาพิสูจน์ที่มักจะมีอุปสรรค จำเลยที่ถูกกลั่นแกล้งทางการเมือง  การยอมถอยให้เก็บคดีมาตรา 112 ไว้นิรโทษกรรมในภายหลังอาจทำให้จำเลยมาตรา 112 ถูกลืมในที่สุด อีกนัยหนึ่งคือการนิรโทษกรรมครั้งนี้อาจเป็นโอกาสเดียวของจำเลยมาตรา 112 

จุดยืนต่อการนิรโทษกรรมคดีมาตรา 112 ของบางพรรคการเมืองยังไม่มีความชัดเจน ชวนเช็คจุดยืนของแต่ละพรรคการเมืองในปัจจุบัน (ถึงวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2567)

ในประเด็นเรื่องนิรโทษกรรมประชาชน พวงทองเรียกร้องถึงนักการเมืองในพรรคเพื่อไทยที่ผ่านประสบการณ์สังหารหมู่ธรรมศาสตร์เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2519 ให้มีความกล้าหาญมากกว่านี้ ไม่ใช่เอาตัวรอดเพียงหวังเพื่อให้ตัวเองได้อยู่ในอำนาจ

วงเสวนา “นิรโทษกรรมประชาชน (สักที!) #เสียเวลาฉิบหาย” เมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2567 ณ อาคาร All Rise จึงรวมสามนักสู้ร่วมยุคสมัยอย่าง หนูหริ่ง-สมบัติ บุญงามอนงค์ หรือ บ.ก.ลายจุด กลุ่มคนอยากเลือกตั้ง แหวน-ณัฏฐธิดา มีวังปลา พยาบาลอาสาจากเหตุการณ์ปี 2553 และ นก-นภัสสร บุญรีย์ หรือป้านก ผู้เคลื่อนไหวแทบทุกการชุมนุมตั้งแต่ปี 2535 มาร่วมวงเสวนา

2 กุมภาพันธ์ 2567 ที่งานเสวนา “Voice of the People to the Government” ปวิน ชัชวาลพงศ์พันธ์ หนึ่งในผู้ลี้ภัยทางการเมืองของไทย ได้กล่าวถึงบทบาทในการทำแคมเปญปล่อยตัวนักโทษการเมืองจากมาตรา 112 และความหวังในอนาคตสำหรับนักโทษตามมาตรา 112 โดยเฉพาะเมื่อคำนึงถึงสถานการณ์ที่ศาลรัฐธรรมนูญได้มีการตัดสินพรรคก้าวไกล รวมถึงการเสนอร่างกฎหมายนิรโทษกรรมประชาชน และการที่ประเทศไทยได้เสนอตัวเป็นคณะมนตรีสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ

วันที่ 4 กุมภาพันธ…

วิทิต มันตาภรณ์ ผู้รายการพิเศษแห่งสหประชาชาติ แนะไทยเร่งแก้ไขสถานการณ์สิทธิมนุษยชนในประเทศก่อนลงชิงตำแหน่งคณะมนตรีสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ