นักโทษการเมือง

ชินวัตร จันทร์กระจ่าง หรือไบรท์ ผู้ซึ่งเคยเป็นขาประจำในการปราศรัยของการชุมนุมในระหว่างปี 2563-2564 ที่ทำให้เขาถูกดำเนินคดีจำนวนมาก จนต้องเดินเข้าออกเรือนจำหลายครั้ง จนกระทั่งมาถึงวันที่เขาต้องเข้าเรือนจำตามคำพิพากษาในปี 2567 ที่อาจทำให้เขาต้องอยู่ยาว

13 กุมภาพันธ์ 2567…

การนิรโทษกรรมจำเป็นต้องรวมมาตรา 112 ด้วยเหตุผลในเชิงหลักกฎหมายที่คดีมาตรา 112 เป็นคดีที่มีรอยด่างพร้อยในกระบวนการพิจารณาคดี ไม่ว่าจะเรื่องการเสาะหาพยานหลักฐานมาพิสูจน์ที่มักจะมีอุปสรรค จำเลยที่ถูกกลั่นแกล้งทางการเมือง  การยอมถอยให้เก็บคดีมาตรา 112 ไว้นิรโทษกรรมในภายหลังอาจทำให้จำเลยมาตรา 112 ถูกลืมในที่สุด อีกนัยหนึ่งคือการนิรโทษกรรมครั้งนี้อาจเป็นโอกาสเดียวของจำเลยมาตรา 112 

เดือนมกราคม 2567 ศาลมีนัดฟังคำพิพากษาศาลชั้นต้น 4 คดี ศาลอุทธรณ์ 5 คดี และนัดพร้อมเพื่อฟังคำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญ ซึ่งอาจอ่านคำพิพากษาในวันเดียวกันได้ 1 คดี ดังนี้ •

27 ธันวาคม 2566 ศาลอาญาธนบุรีพิพากษาว่า โสภณ สุรฤทธิ์ธำรง หรือ เก็ท มีความผิดตามมาตรา 112 จากกรณีปราศรัย “ฟื้นฝอยหาตะเข็บ 240 ปี ใครฆ่าพระเจ้าตาก” เมื่อวันที่ 6 เมษายน 2565 ที่อนุสาวรีย์พระเจ้าตากสิน วงเวียนใหญ่ ให้ลงโทษจำคุกสามปี ส่วนจำเลยอีกคน คือ “โจเซฟ” ศาลพิพากษายกฟ้อง เพราะเนื้อหาปราศรัยไม่เข้าข่ายความผิด ในวันอ่านคำพิพากษามีผู้มาให้กำลังใจและรับฟังคำพิพากษาด้วยเป็นจำนวนมาก เต็มห้องพิจารณาคดีที่ 11 ซึ่งทางศาลอาญาธนบุรีได้จัดถ่ายทอดสดการอ่านคำพิพากาษามายังห้อง 12 ด้วย เพื่อให้ผู้มาร่วมฟังคำพิพากษาเข้า

ในรอบเดือนพฤศจิกายน 2566 มีผู้ต้องขังคดี มาตรา 112 อย่างน้อย 17 คนที่อยู่ในเรีอนจำหรือสถานพินิจ (กรณีคดีเยาวชน) ในแต่ละชั้นกระบวนการยุติธรรมแตกต่างกันไป