สลายการชุมนุม

ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 27 พฤศจิกายน 2560 ได้มีเหตุการณ์ตำรวจใช้กำลังเข้าสลายการชุมนุมของประชาชนครั้งสำคัญ การชุมนุมนี้ตั้งชื่อว่า #เทใจให้เทพา โดยประชาชนในอำเภอเทพา จังหวัดสงขลา ที่ต้องการคัดค้านก่อสร้างโรงไฟฟ้าถ่านหินเทพาเนื่องจากเกรงผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ทำกิจกรรมเดินเท้าจากบ้านเพื่อไปยื่นหนังสือต่อพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

ความสัมพันธ์ระหว่างเอ็ม 16 และพล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณและพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ใช่เรื่องราวขำขัน หากเป็นโศกนาฏกรรมที่ผ่านมาแล้ว 13 ปี ยังไม่สามารถนำตัวผู้กระทำความรุนแรงจากฝ่ายรัฐมาลงโทษได้

22 สิงหาคม 2565 เวลา 10.00 น. ที่ศาลแพ่ง ถนนรัชดาภิเษก นิสิตและนักศึกษาจากหลายมหาวิทยาลัยขอให้ศาลแพ่งมีคำสั่งเพิกถอนประกาศหัวหน้าผู้รับผิดชอบในการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉินในส่วนที่เกี่ยวข้องกับความมั่นคง ฉบับที่ 15 และขอให้ศาลเปิดไต่สวนเพื่อคุ้มครองชั่วคราว 

“แป๊ะ” คือหนึ่งในผู้ชุมนุมที่ถูกจับกุมจากการสลายการชุมนุมในช่วงค่ำวันที่ 22 สิงหาคม 2564 ทว่าค่ำคืนในห้องขังที่เขาพบมิตรภาพจากผู้ชุมนุมที่ประสบชะตากรรมเดียวกันและเป็นเวลาที่เขาต้องทนกับความเจ็บจากกระสุนยางนับสิบนัดที่ถูกกระหน่ำใส่ร่างของเขาที่มีเพียงสองมือเปล่าจากบุคคลที่เรียกตัวเองว่า “ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” ซึ่ง “แป๊ะ”ระบุว่า หากเขามีโอกาสได้พบกับคนเหล่านั้น เขาก็หวังจะโอภาปราศรัยกับคนกลุ่มนั้น…ด้วยกระสุนยาง

18 กรกฎาคม 2564 เยาวชนปลดแอกและเครือข่ายนัดชุมนุมเพื่อเรียกร้องให้พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ลาออก, ลดงบสถาบันกษัตริย์และกองทัพเพื่อมารับมือกับโควิด 19 และจัดหาวัคซีนป้องกันโควิด 19 ชนิด mRNA การชุมนุมดังกล่าวเกิดขึ้นให้หลังการปะทะที่กระทรวงสาธารณสุข ผู้จัดการชุมนุมจึงวางทีมดูแลผู้ชุมนุมและป้องกันไม่ให้มีการปะทะที่หน้าแนวตำรวจ อย่างไรก็ตามเมื่อผู้ชุมนุมยืนยันที่จะเดินขบวนผ่านถนนราชดำเนินกลางเพื่อไปทำเนียบรัฐบาล ตำรวจก็เริ่มใช้กำลังสลายการชุมนุมด้วยการฉีดน้ำ, แก๊สน้ำตาและกระสุนยาง ทั้งที่ไม่มีกฎหมายใดห้ามการชุมนุมบริเวณทำเนียบรัฐบาล

7 สิงหาคม 2564 เวลา 14.00 น. เยาวชนปลดแอก (Free Youth) นัดหมายชุมนุมที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย โดยมีแผนจะเดินขบวนไปยังพระบรมมหาราชวัง แต่ถูกสลายการชุมนุมก่อนเวลานัดหมายเกือบสองชั่วโมง จากนั้นจึงเปลี่ยนสถานที่นัดหมายเป็นอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิและเคลื่อนขบวนไปที่กรมทหารราบที่ 1 มหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ (ราบ1) ต่อมาเมื่อเคลื่อนขบวนไปที่แยกดินแดง ตำรวจปิดเส้นทางไปราบ 1 และเริ่มต้นการสลายการชุมนุมรอบสองด้วยแก๊สน้ำตาและกระสุนยาง ตำรวจค่อยๆผลักผู้ชุมนุมกลับไปที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิและเดินหน้าสลายการชุมนุมต่อเนื่อง พบการยิงกระสุนยางใส่ผู้ไม่เกี่ยวข้องและไม่ได้คำนึงถึงหลักของการใช้กำลัง

เสียงจากเจ้าของร้านค้าที่อยู่ตามทางถนนราชวิถี ใกล้แยกดินแดงถึงผลกระทบและความรู้สึกต่อเหตุการณ์ในครั้งนี้ พวกเขาเป็นประชาชนคนไทยที่มีสิทธิมีเสียง แม้ไม่ได้ร่วมการชุมนุมด้วย และไม่ได้มีส่วนร่วมกับการปะทะกับตำรวจด้วย แต่ก็เป็นคนจำนวนไม่น้อยที่ต้องแบกรับผลกระทบจากเหตุการณ์โดยไม่มีทางเลือก

แยกดินแดง กลายเป็นพื้นที่การเผชิญหน้าระหว่างตำรวจและผู้ชุมนุมบ่อยครั้ง เฉพาะในเดือนสิงหาคม 2564 มีการเผชิญหน้าและตามมาด้วยการใช้กำลังสลายการชุมนุมของตำรวจแล้วอย่างน้อยสิบครั้ง แทบทุกครั้งเป็นการเผชิญหน้าจาก “มวลชนอิสระ”