การปฏิรูป

หลังเลือกตั้ง สภาผู้แทนราษฎร ซึ่งมีอำนาจหลักพิจารณากฎหมายกลับทำงานอีกครั้ง  ถึงแม้ 5 ปีแรก ส.ว. มีอำนาจเท่า ส.ส. ในการออกกฎหมายการปฏิรูปประเทศก็ตาม แต่การออกกฎหมายทั่วไปมีขั้นตอน ได้แก่ 1) การเสนอร่างกฎหมาย 2) การพิจารณาของสภา ส.ส. และ ส.ว. 3) การประกาศใช้ โดยกฎหมายที่ออกมาส่วนใหญ่เรียกว่า พระราชบัญญัติ (พ.ร.บ.)     

สภาปฏิรูปทั้งสองแห่ง ใช้งบประมาณไปกว่าพันเจ็ดร้อยล้านบาท ผลิตข้อเสนอมากว่าพันข้อ โดยเป็นการเสนอร่างพ.ร.บ. อย่างน้อย 105 ฉบับ แต่ตลอดสี่ปีในการออกกฎหมายอย่างรวดเร็วของ สนช. ก็หยิบข้อเสนอเหล่านี้มาผ่านเป็นกฎหมายไปแล้วเพียง 6 ฉบับเท่านั้น

หลังไอลอว์เผยแพร่รายงาน สรุปผลงานสปท. ไปโดยมีข้อสรุปว่า 1 ปี 10 เดือนที่ผ่านมา สปท. มีข้อเสนอปฏิรูปอย่างน้อย 1342 ข้อ แต่เป็นรูปธรรมเพียง 329 ข้อ ทั้งที่ ตั้งงบสำหรับการทำข้อเสนอไว้ถึง 'พันล้านบาท' ไอลอว์จึงขอสกัดส่วนหนึ่งของข้อเสนอมูลค่าพันล้าน (เฉลี่ยข้อเสนอละเกือบหนึ่งล้านบาท) มาให้ทุกคนดูว่า จะชวนอึ้งขนาดไหน

จากการสแกนรายงานข้อเสนอของ สปท. แล้วเปรียบเทียบกับรายงานยุค สปช. ก็ต้องตกใจ เมื่อพบหลายข้อเสนอไม่เพียงแค่ลอก แต่ตัวรายงาน "ก๊อปปี้ เพสต์" กันชัดเจน ไม่ต้องอ้อมค้อม ไม่เพียงเท่านั้น ข้อเสนอหลายอย่างซ้ำกับกฎหมายที่ผ่านไปก่อนแล้ว หรือซ้ำกับที่หน่วยงานราชการทำอยู่ก่อนแล้วด้วย

หลายคนอาจจะเคยได้ยินผลงานของสภาขับเคลื่อนการปฏิรูปหรือสปท. มาบ้าง ไม่ว่าจะเป็น “กฎหมายตีทะเบียนสื่อ” หรือข้อเสนอเล่นเฟซบุ๊กต้องใช้สแกนลายนิ้วมือ ใบหน้า หรือเลขบัตรประชาชน แต่น้อยคนนักที่จะรู้จักหน้าค่าตาของนักปฏิรูปในสภาแห่งนี้ว่า พวกเขาเป็นใครมาจากไหน แล้วพวกเขาปฏิรูปสังคมไทยด้วยเงินภาษีประชาชนอย่างไรบ้างตลอดการทำงาน 1 ปี 10 เดือน

ในโอกาสที่ สปท. เหลือเวลาอีกไม่นานนัก ไอลอว์ชวนทุกคนมาช่วยกันแสดงความคิดเห็นต่อผลงานของสภาที่แต่งตั้งขึ้นมาตามข้ออ้างและความฝันของการ "ปฏิรูป" ในยุคสมัยนี้ ส่งเป็นงานเขียนมาแบ่งปันไอเดียและความรู้กัน