พระราชบัญญัติโรคติดต่อ

26 พฤษภาคม 2563 ตัวแทนเครือข่ายประชาชน 5 ภูมิภาค ได้ยื่นคำร้องต่อผู้ตรวจการแผ่นดินเพื่อขอให้เสนอต่อนายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีให้ยกเลิกและไม่ต่ออายุการใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ รวมถึงขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าการใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ เป็นการกระทำที่ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญ  

เป็นเวลากว่าสามเดือนนับตั้งแต่ 26 มีนาคม 2563 ที่ได้มีการประกาศใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ เพื่อควบคุมการระบาดของโรคโควิด 19 แต่กลับพบว่ามีการนำข้อห้ามตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ไปห้ามการรวมตัวเพื่อแสดงออกของนักกิจกรรม ส่งผลให้เห็นแนวทางการใช้อำนาจได้ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ว่า รัฐบาลต้องการควบคุมอะไรกันแน่? 

ข้อมูลผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 27 พฤษภาคม 2563 รวมทั้งสิ้นจำนวน 84 คน เป็นผู้ที่เดินทางกลับจากต่างประเทศทั้งสิ้น ดังนั้น มาตรการต่างๆ ที่จำกัดการใช้ชีวิตของประชาชนภายในประเทศ เช่น เคอร์ฟิว การปิดโรงเรียนและสถานศึกษา การจำกัดจำนวนคนเข้าใช้บริการในร้านอาหาร จึงไม่มีความจำเป็นเพื่อการควบคุมโรคอีกต่อไป 

22 พฤษภาคม 2563 ที่ผ่านมา ศบค. มีมติต่ออายุ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ออกไปอีกอย่างน้อยหนึ่งเดือน โดยอ้างความจำเป็นในการคงมาตรการรับมือโรคระบาด แต่ทว่า ถ้าย้อนดูจากมาตรการสำคัญที่ยังหลงเหลืออยู่ กลับเป็นการใช้อำนาจและกลไกปกติของกฎหมายต่างๆ อาทิ พ.ร.บ.โรคติดต่อ เป็นต้น 

พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ เป็น "ยาแรง" เพื่อรับมือกับโควิด 19 โดยรวบอำนาจการแก้ไขปัญหามาอยู่ในมือของนายกรัฐมนตรี ออกข้อกำหนดรวมแล้วหกฉบับ กำหนดข้อห้าม เงื่อนไข คำแนะนำ สิ่งที่อนุญาตให้ทำได้ รวมทั้งมอบหมายอำนาจให้กับตำแหน่งต่างๆ ซึ่งมีปัญหาในทางกฎหมายต้องพิจารณากันว่าถูกต้องและใช้ให้มีผลในทางกฎหมายได้อย่างไร