ไม่มีหมวดหมู่

ปัญหาจากตัวบทกฎหมายของประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ที่ทำให้ขอบเขตการตีความเพื่อจำกัดเสรีภาพในการแสดงออกเป็นไปอย่างกว้างขวาง ทำให้กฎหมายที่ควรจะมีหน้าที่ในการผดุงความยุติธรรม กลับกลายเป็นเครื่องมือในการจำกัดสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกทางการเมือง  ดังนั้น คำถามสำคัญแห่งยุคสมัย คือ เรามีทางออกหรือทางเลือกในสถานการณ์นี้หรือไม่ ในบทความนี้จึงรวบรวมข้อมูลและอยากชวนทุกคนทบทวนข้อเสนอเกี่ยวกับการแก้ไขหรือยกเลิกมาตรา 112 เท่าที่ปรากฏออกมาสู่สาธารณะ ด้วยความหวังว่าจะนำไปสู่ข้อยุติและแนวทางแก้ปัญหาความอยุติธรรมในนามของความจงรักภักดี &nbs

ศาลนัดฟังคำสั่งในวันที่ 8 ต.ค.64 กรณีไต่สวนฉุกเฉินเพื่อขอคุ้มครองชั่วคราวหลังจากตัวแทนประชาชนได้ยื่นฟ้องต่อศาลแพ่งเพื่อขอให้เพิกถอนข้อกำหนดที่ออกโดยอาศัยอำนาจตามพ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ฉบับที่ 15 และประกาศหัวหน้าผู้รับผิดชอบที่สั่ง "ห้ามการชุมนุม" 

ปี 2563-2564 เป็นช่วงที่เยาวชนคนรุ่นใหม่ลุกขึ้นมาแสดงออกอย่างเข้มข้ม ทั้งการตั้งคำถามต่อระบบการศึกษา กฎระเบียบในโรงเรียน และประเด็นโครงสร้างทางการเมืองที่เป็นอนาคตของพวกเขา แม้พวกเขายังอายุไม่ถึง 18 ปี ไม่มีสิทธิเลือกตั้ง แต่ก็มีสิทธิที่จะแสดงออกและมีส่วนร่วมทางการเมือง ซึ่งทุกคนต้องช่วยกันคุ้มครองสิทธินี้ และหากมีการกระทำบางอย่างที่ฝ่าฝืนกฎหมายบางข้อ ก็ต้องดำเนินคดีด้วยกระบวนการสำหรับเด็ก ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อแก้ไขเยียวยา ให้โอกาสเรียนรู้ ไม่ใช่มุ่งเอาผิดลงโทษ สิทธิของเด็กในการมีส่วนร่วมทางการเมือง ถูกรับรองไว้ใ

หากย้อนไปสำรวจประวัติศาสตร์ชาติไทยก็จะพบว่า ความผิดฐานหมิ่นพระมหากษัตริย์ฯ นั้นมีมาตั้งแต่ยุคก่อตั้งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยพบเป็นกฎหมายลายลักษณ์อักษรครั้งแรกใน ‘กฎหมายตราสามดวง’ สมัยรัชกาลที่ 1 ก่อนจะมีการปรับเปลี่ยนแก้ไขตามบริบทและพลวัตรทางสังคมและการเมืองเรื่อยมา จากเดิมที่มุ่งคุ้มครองทั้งตัวพระมหากษัตริย์และพระราชอำนาจอย่างกว้างขวางตามแบบฉบับการปกครองในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ก็ค่อยๆ ถูกปรับแก้ให้มุ่งคุ้มครองเฉพาะองค์พระมหากษัตริย์ในฐานะประมุขของรัฐ เพื่อให้สอดคล้องกับระบอบประชาธิปไตย แต่ก็ใช่ว่าการปรับปรุงแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวกับความผิดฐานหมิ่นพระมหากษัตริย์ฯ ท

5 ตุลาคม 2564 ที่ศาลแพ่ง ถนนรัชดาภิเษก ยิ่งชีพ อัชฌานนท์ ผู้จัดการโครงการอินเทอร์เน็ตเพื่อกฎหมายประชาชน ชุมาพร แต่งเกลี้ยง กลุ่มเฟมินิสต์ปลดแอก และ ครูใหญ่-อรรถพล บัวพัฒน์ กลุ่มราษฎรโขง ชี มูล จำเลยที่ 1-3 ตามลำดับร่วมกันเป็นโจทก์ยื่นฟ้องพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรีกับพวกรวม 6 คน 

นับตั้งแต่ประเทศไทยและโลกเผชิญกับการระบาดของโรคโควิด19 การทำกิจกรรมพบปะสังสรรค์ การรวมกลุ่มพูดคุย รวมทั้งการชุมนุมเพื่อแสดงออกซึ่งเป็นกิจกรรมตามธรรมชาติของสังคมมนุษย์ก็กลายเป็นกิจกรรมที่เกิดขึ้นได้ยากลำบาก ในประเทศไทยนับตั้งแต่การประกาศใช้พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ เมื่อวันท่ี 26 มีนาคม 2563 เพื่อควบคุมการระบาดของโรค ข้อจำกัดการรวมตัวก็จตามมา และการชุมนุมโดยสงบที่เคยเป็นสิทธิเสรีภาพขั้นพื้นฐานก็กลายเป็นเรื่องต้องห้าม  

องค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.) เป็นหน่วยการปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีขนาดเล็กและใกล้ชิดกับประชาชนมากที่สุด โดยในวันที่ 28 พฤศจิกายน 2564 นี้ ประชาชนจะได้มีโอกาสเดินเข้าคูหาเลือกตั้งทั้งนายกองค์การบริหารส่วนตำบลและสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนตำบลเป็นครั้งแรกในรอบกว่า 7 ปี สำหรับการเลือกตั้ง อบต. ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่วันเลือกตั้งเท่านั้น แต่ยังมีวันสำคัญอื่น ๆ ที่ประชาชนผู้ใช้สิทธิเลือกตั้งควรรู้ เพราะอาจจะส่งผลต่อการใช้สิทธิได้

เมื่อหนึ่งในสามข้อเรียกร้องของผู้ชุมนุมกลุ่มราษฎรคือข้อเรียกร้องให้มีการปฏิรูปสถาบันพระมหากษัตริย์ พวกเขาเลือกเคลื่อนไหวอย่างตรงไปตรงมาและต่อเนื่องผ่านกิจกรรมเชิงสัญลักษณ์ รัฐบาลของพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จึงยกระดับการควบคุมการแสดงออก โดยประกาศว่าจะใช้กฎหมายทุกฉบับ ทุกมาตรา และประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 ก็ถูกนำกลับมาใช้ดำเนินคดีผู้วิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางที่สุด ส่งผลให้นับจากเดือนพฤศจิกายน 2563 – 29 กันยายน 2564 มีผู้ถูกตั้งข้อกล่าวหาคดีมาตรา 112 แล้วอย่างน้อย 144 คน จาก 144 คดี ในจำนวน