ปีนสภาสนช.

บันทึกสังเกตการณ์คดีฉบับย่อ

อ่านบันทึกสังเกตการณ์ฉบับเต็ม 119 หน้า ที่นี่

การสืบพยานโจทก์

สืบพยานโจทก์ปากที่หนึ่ง : พันตำรวจโทภูวสิษฎ์ เมฆี พนักงานสอบสวน

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

พ.ต.ท.ภูวสิษฎ์ เมฆี ให้การว่า  ตนรับราชการอยู่ที่สถานตำรวจนครบาลดุสิต ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในพนักงานสอบสวนคดีนี้ เพราะมีกลุ่มองค์กรเอกชนหรือเอ็นจีโอมาคัดค้านการประชุมพิจารณาร่างกฎหมายที่รัฐสภาเมื่อปลายปี 2550 

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ กล่าวว่า ในคดีนี้มีนายณัฐพล จันทมาลา เป็นผู้รับมอบอำนาจของเลขาธิการสำนักงานรัฐสภา และมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกสองคนมาแจ้งความร้องทุกข์ในเหตุการณ์ที่มีกลุ่มผู้ชุมนุมมาประท้วงคัดค้านการทำงานของสภานิติบัญญัติแห่งชาติเหมือนกัน พนักสอบสวนของสถานีนครบาลดุสิตเป็นผู้รับแจ้งความ ขณะนั้นยังไม่ได้ตั้งคณะพนักงานสอบสวน

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ เบิกความว่า วันที่ 12 ธันวาคม 2550 เมื่อเวลาประมาณตีห้าเศษ  คณะพนักงานสอบสวนได้สอบสวนคำให้การเจ้าหน้าที่ที่ปฎิบัติงานในรัฐสภาและเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ไปรักษาความสงบเรียบร้อย จากการสอบสวนพบว่า ผู้มาชุมนุมมีการรวมตัวจาก นักวิชาการและเอ็นจีโอ เรียกว่า  แนวร่วมภาคประชาชน มารวมตัวเพื่อคัดค้านการพิจารณาการออกกฎหมายที่จะมีผลกระทบต่อสิทธิและเสรีภาพของประชาชนของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ  โดยมีเหตุผลว่าให้รอสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรที่มาจากการเลือกตั้งมาเป็นผู้พิจารณากฏหมาย จากการสอบสวนไม่พบว่าผู้ชุมนุมได้มีการปรึกษาเพื่อจะมาชุมนุมในครั้งนี้หรือไม่

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ กล่าวว่า ในการชุมนุมมีเอกสารใบปลิวที่ผู้ชุมนุมแจก  มีจดหมายเปิดผนึกซึ่งเปิดเผยแก่บุคคลทั่วไป  และใบปลิวที่มีเนื้อหาคัดค้านการพิจารณาการออกกฏหมาย และยับยั้งการปฎิบัติหน้าที่ของประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ   แกนนำในการชุมนุมนี้มีหลายคน รวมถึงจำเลยทั้งสิบในคดีนี้ด้วย  ซึ่งได้ข้อมูลจากเจ้าหน้าที่ที่แฝงตัวเข้าไปในกลุ่มผู้ชุมนุมจากภาพถ่าย ภาพเคลื่อนไหว  และถอดภาพและคำพูดไว้ ที่เบิกความว่าเป็นแกนนำ เพราะจำเลยทั้งสิบทำหน้าที่ผลัดเปลี่ยนกันปราศรัยบนรถบรรทุกหกล้อที่มาทำเป็นเวที แต่ไม่พบว่ามีการตั้งแกนนำกลุ่มผู้ชุมนุม การปราศรัยมีเนื้อหายุยงและชักชวนให้คัดค้านการประชุมของสภานิติบัญญัติ  โดยมีคำพูดปลุกปั่น ว่า “สู้หรือไม่สู้” รวมถึงการพูดยุยงให้ผู้ชุมนุมปีนหรือเข้าไปในรัฐสภา  ส่วนข้อความถอด "ให้ปีนบุกเข้ามาในสภา"  ก็ไม่ได้ระบุว่าใครเป็นผู้พูด   เจ้าพนักงานสอบสวนแจ้งข้อหาเฉพาะจำเลยทั้งสิบ เนื่องจากเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนและเป็นเรื่องการเมือง ไม่ใช่ทุกคนที่ขึ้นปราศรัยเป็นแกนนำ จึงจะดำเนินคดีกับผู้ที่พูดชี้นำยุยงเท่านั้น  แต่จะไม่ดำเนินคดีกับบุคคลที่ได้ขึ้นปราศรัยบนเวทีเฉพาะแสดงความรู้สึก แสดงความคิดเห็นนั้นจะไม่ดำเนินคดี   และจากการสอบสวนไม่พบว่าจำเลยคนไหนใช้กำลังประทุษร้าย ไม่พบว่าจำเลยสั่งการให้ประชาชนกลุ่มผู้ชุมนุมไปทำร้ายใคร และไม่มีพยานยืนยัน

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ เบิกความว่า ซึ่งกลุ่มผู้ชุมนุมที่เข้าไปในอาคารรัฐสภาทางรั้วด้านถนนอู่ทองใน ซึ่งเจ้าหน้าที่ของอาคารรัฐสภาปิดประตูรั้วและโซ่คล้องไว้ก่อนที่ผู้ชุมนุมจะบุกเข้ามาในบริเวณรัฐสภาแล้ว  กลุ่มผู้ชุมนุมได้เตรียมของมาในรถบรรทุกที่ใช้เป็นเวที  ซึ่งมีจำนวนมากแต่ไม่สามารถยึดเป็นของกลางได้ เพราะหลังเกิดเหตุผู้ชุมนุมได้เอากลับไปด้วย   ของที่ผู้ชุมนุมเตรียมมาคือ เหล็กลักษณะวงกลมตัดครึ่งท่อน เพื่อนำมาครอบเหล็กแหลมบริเวณรั้ว และนำบันไดมาพาด และปีนข้ามรั้วไป  แต่นอกจากนั้นกลุ่มผู้ชุมนุมยังนำโซ่ไปคล้องประตูอาคารรัฐสภา ตามเอกสารระบุว่า นายอนิรุทธิ์ ขาวสนิท (จำเลยที่ห้า) นายไพโรจน์ พลเพชร (จำเลยที่แปด) และ นายศิริชัย ไม้งาม (จำเลยที่สี่) เป็นบุคคลที่อยู่ใกล้เคียงโซ่คล้องมากที่สุด  ซึ่งคล้องโดยล็อคจากด้านนอกอาคารรัฐสภา จากการสอบสวนพบว่าผู้ชุมนุมแต่ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้สั่งให้ล็อคและใครเป็นล็อค และนำบันไดไม้ไผ่มาพาด  ผู้ชุมนุมทำเพื่อป้องกันไม่ให้อดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติเข้าไปประชุมและไม่ให้ออกจากอาคารรัฐสภาด้วย   ผู้ชุมนุมให้การ เป็นการใช้สิทธิตามรัฐธรรมนูญ แต่คณะพนักงานสอบสวนมีความเห็นว่าเป็นการใช้สิทธิเกินกรอบที่กฏหมายกำหนด เพราะมีการผลักประตูและปีนรั้ว   การชุมนุมของผู้ชุมนุมในคดีนี้ ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน เพราะมีการบุกเข้าไปในรัฐสภา  ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน และทำให้จราจรติดขัด  ซึ่งตนเห็นว่าถ้ากลุ่มผู้ชุมนุมไม่ได้บุกเข้ามาในรัฐสภา ก็จะเป็นการชุมนุมที่ถูกต้องตามกฏหมาย ส่วนตนมีความเห็นว่าการบุกรัฐสภาเป็นเหตุผลทางการเมือง

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ เบิกความต่อว่า คำให้การของผู้กล่าวหามีว่า  การบุกเข้าไปในอาคารรัฐสภาของกลุ่มผู้ชุมนุม ทำให้กลอนประตูรัฐสภาเสียหายจากการดันระหว่างเจ้าหน้าที่ที่ดูแลประตูกับกลุ่มผู้ชุมนุม  ซึ่งกลอนประตูดังกล่าวหลุดมาจากการดันประตูกระจกจากด้านนอกอาคาร  แต่สามารถซ่อมโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายได้  นอกจากนี้ยังมีเจ้าหน้าที่ของรัฐสภาบาดเจ็บจำนวนสองราย  จากการที่ผู้ชุมนุมพยายามดันประตู หนึ่งในเจ้าหน้าที่ของรัฐสภาที่บาดเจ็บ คือ นายปรีชา ชัยนาเคน ซึ่งให้การว่า คำพูดของแกนนำผู้ชุมนุมส่วนหนึ่งกล่าวว่า “ถ้าท่านดันทุรังเข้าไป ทางเราไม่รับผิดชอบนะค่ะ   ถ้าหากเดินเข้าไปแล้วเจ็บตัวก็อย่าว่าพวกเรานะค่ะ กรณีพวกเราไม่อนุญาตให้ท่านเข้าไปใช่มั้ยพี่น้อง”                  

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ ให้การว่า ตามรายการที่ระบุไปว่ามีกลุ่มผู้ชุมนุมกระโดดถีบ เตะ ต่อย เจ้าหน้าที่และเจ้าหน้าที่รัฐสภา ตนก็ไม่ทราบว่าพยานคนใดยืนยัน  และไม่มีเจ้าหน้าที่รัฐคนใดมาให้การถึงการใช้กำลังดังกล่าว ซึ่งนายปรีชาก็ไม่ได้ให้การกับพนักงานสอบสวน ด้วย  

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ กล่าวว่า การรายงานความเคลื่อนไหวของกลุ่มผู้ชุมนุมรายงานว่า  คดีนี้เป็นการแสดงออกซึ่งความเห็นทางการเมืองในการปกครองที่แตกต่าง แต่เป็นการแสดงออกที่ใช้ความรุนแรงซึ่งอาจเป็นความผิดทางอาญา เพื่อให้เกิดชอบธรรมแก่คู่กรณี จีงต้องใช้ความเห็นรอบคอบและรัดกุมในการรวบรวมพยานหลักฐาน เพื่อความชัดเจน ก่อนจะแจ้งข้อหาแก่ผู้กระทำผิด  เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมแก่ทุกฝ่าย

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ กล่าวว่า การตั้งข้อหาบุกรุกโดนใช้กำลังประทุษร้ายมีหลักฐานเป็นพยานบุคคล  พยานที่เป็นภาพนิ่ง และภาพเคลื่อนไหว  มีภาพนายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) กำลังปีนบันไดไม้ไผ่ข้ามประตูรัฐสภาเข้าไป  และภาพถ่ายที่นายไพโรจน์กำลังปีนรั้วรัฐสภา  และภาพถ่ายน.ส.สารี อ๋องสมหวัง (จำเลยที่เก้า) และน.ส.สุภิญญา กลางณรงค์ (จำเลยที่สิบ) กำลังปีนบันไดข้ามรั้วรัฐสภา  ซึ่งจำเลยทั้งสิบให้การว่าได้ปีนเข้าไปในรัฐสภา ยกเว้นนายอำนาจ พละมี (จำเลยที่เจ็ด) เพราะกำลังปราศรัยอยู่บนเวทีรถหกล้อ โดยพูดยุยงทางอ้อมให้ผู้ชุมนุมบุกเข้าไปในอาคารรัฐสภา มีข้อความว่า “เชิญพี่น้องเข้าไปเยี่ยมรัฐสภา”  ซึ่งหากผู้ชุมนุมไม่ปีน เจ้าหน้าที่ตำรวจก็จะไม่ปีนเช่นกัน

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ เบิกความว่า เมื่อเข้าไปในบริเวณอาคารรัฐสภาผู้ชุมนุมรวมตัวอยู่หน้าห้องประชุมรัฐสภา จากการสอบสวนพบว่า ไม่มีผู้ชุมนุมบุกเข้าไปในห้องประชุมของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ซึ่งตนก็ไม่ทราบ  จากการสอบสวนพบว่านาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ และนางเตือนใจ ดีเทศน์ ออกมาคุยกับผู้ชุมนุม เนื่องจากผู้ชุมนุมต้องการคัดค้านการออกกฎหมายเพื่อคัดค้านการปฎิบัติหน้าที่ของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

พ.ต.ท.ภูวสิษฏ์ เบิกความว่า หลังจากการสอบสวนแล้ว พนักงานสอบสวนมีความเห็นควรสั่งฟ้องให้พนักงานอัยการ ซึ่งตนเป็นหนึ่งในคณะพนักงานสอบสวนที่มีควมเห็นสั่งฟ้องต่อพนักงานอัยการ  ส่วนที่พนักงานเจ้าหน้าที่ไม่ดำเนินความกับผู้ชุมนุมคนอื่นนั้นเพราะหลักฐานไม่แน่ชัด ผู้ชุมนุมที่บุกเข้าไปในรัฐสภาถือว่าทำผิดตามประมวลกฎหมายอาญาและกฎหมายรัฐธรรมนูญ

สืบพยานโจทก์ปากที่สอง : นางเตือนใจ ดีเทศน์ อดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นางเตือนใจ ดีเทศน์ เบิกความว่า ตนเป็นอดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ (สนช.) มีหน้าที่พิจารณาและกลั่นกรองกฎหมาย 

เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2550 มีการประชุมพิจารณากฎหมาย ตนเข้าไปที่สภาประมาณ 8.00 พบว่ามีกลุ่มผู้ชุมนุมอยู่บริเวณด้านนอกอาคารชุมนุมโดยสงบ เริ่มประชุมเวลา 10.00 น. ตนเห็นว่าควรฟังความเห็นจากผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายอย่างรอบด้าน ประกอบกับมีการชุมนุมอยู่ภายนอกสภาเพื่อเสนอให้ยุติการพิจารณากฎหมายที่ยังไม่ผ่านการพิจารณากรรมาธิการ จึงควรพักการประชุมเพื่อรับฟังความเห็น เมื่อผู้ชุมนุมบุกเข้ามาภายในอาคารตนได้พูดคุยกับผู้ชุมนุมและเห็นนายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) และนายไพโรจน์ พลเพชร (จำเลยที่แปด) เห็นกลุ่มผู้ชุมนุมอยู่ห่างจากประตูกระจกของห้องประชุมประมาณ 5-6 เมตร สมาชิกสนช.จึงประชุมกลุ่มย่อยและเห็นว่าควรมีการพักประชุมก่อน ต่อมานายมีชัย ฤชุพันธ์ ประธานสนช.สั่งให้ยุติการประชุม ผู้ชุมนุมจึงเดินทางกลับ

นางเตือนใจให้การว่า เท่าที่จำได้ กลุ่มผู้ชุมนุมต้องการคัดค้านกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับทรัพยากรน้ำและกฎหมายเกี่ยวกับความมั่นคง ซึ่งมีผลกระทบต่อสิทธิเสรีภาพของประชาชน สมควรที่จะได้รับฟังความเห็นของประชาชนก่อน โดยต่อมากฎหมายดังกล่าวได้ผ่านการพิจารณาของสภา

นางเตือนใจตอบคำถามทนายความจำเลยถามค้านว่า สนช.ไม่มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในกฎหมายทุกฉบับ โดยช่วงเวลาดังกล่าว สนช.มีการพิจารณากฎหมายเป็นจำนวนมาก มีการตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญพิจารณากฎหมายต่างๆ และผู้ทรงคุณวุฒิจากภายนอกเพื่อเสนอความเห็น แต่การพิจารณายังคงเร่งรัด นางเตือนใจเห็นว่าเหตุผลของผู้ชุมนุมที่ขอให้ชะลอการพิจารณาร่างกฎหมายไปก่อนนั้นสมควรแล้ว กฎหมายที่จะต้องผ่านการพิจารณาของสภาทั้ง 11 ฉบับนั้นยังไม่มีความจำเป็นที่จะต้องออกในช่วงเวลาดังกล่าว 

นางเตือนใจกล่าวด้วยว่า จำเลยทั้งสิบไม่มีผู้ใดเป็นผู้สั่งการ การพูดบนเวทีเป็นการพูดในลักษณะให้ข้อมูลและให้กำลังใจผู้ร่วมชุมนุม ไม่มีการข่มขู่ ไม่มีผู้ชุมนุมคนใดเข้าไปในห้องประชุมรัฐสภาไม่มีการทำลายทรัพย์สินของรัฐสภา ไม่มีการทำร้ายเจ้าหน้าที่ของรัฐสภา การชุมนุมไม่ถึงขนาดที่จะทำให้เจ้าหน้าที่ไม่สามารถปฏิบัติงานได้ การเรียกร้องของกลุ่มผู้ชุมนุมเป็นการดำเนินการภายใต้รัฐธรรมนูญ ในวันเกิดเหตุประตูด้านหน้าทั้งสองถูกปิดเนื่องจากฝ่ายอาคารสถานที่เกรงว่าจะไม่ปลอดภัย โดยบุคคลภายนอกไม่จำเป็นต้องแลกบัตรหากจะเข้าไปในบริเวณรัฐสภาแต่ไม่เข้าไปในอาคาร

นางเตือนใจให้การว่า ตนเคารพนับถือจำเลยที่ 1 เนื่องจากเคยเป็นสมาชิกวุฒิสภาด้วยกัน และรู้จักกับจำเลยที่ 8 เพราะมีบทบาทเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน จำเลยที่ 9 มีบทบาทในเรื่องคุ้มครองสิทธิผู้บริโภค จำเลยที่ 10 เป็นผู้มีความรู้เกี่ยวกับสื่อวิทยุโทรทัศน์และโทรคมนาคม ไม่มีพฤติการณ์ก้าวร้าว

นางเตือนใจตอบคำถามโจทก์ถามติงว่า ตามระเบียบของรัฐสภา บุคคลภายนอกที่จะเข้าไปต้องมีการติดบัตร  บุคคลภายนอกไม่สามารถเข้าไปแสดงความคิดเห็นในที่ประชุมได้ เว้นแต่จะได้รับเชิญ กลุ่มผู้ชุมนุมไม่ได้รับเชิญและไม่ได้มีการติดบัตรอนุญาต ตนไม่เห็นเหตุการณ์ขณะมีการปิดประตูและขณะกลุ่มผู้ชุมนุมเคลื่อนขบวนเข้ามาในรัฐสภา

สืบพยานโจทก์ปากที่สาม : นายมีชัย ฤชุพันธ์ ประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายมีชัย ฤชุพันธ์ ประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติในขณะนั้น เบิกความว่า สภานิติบัญญัติแห่งชาติทำหน้าที่ออกกฎหมายเช่นเดียวกับสภานิติบัญญัติทั่วไป มีเพียงสภาเดียว

นายมีชัยกล่าวว่า รัฐสภาถือว่าอยู่ในเขตพระราชฐาน บุคคลทั่วไปไม่สามารถเข้าออกตามปกติได้ นอกจากจะได้รับอนุญาต

ในวันที่ 12 ธันวาคม 2550 วาระการประชุมกำหนดว่าจะพิจารณากฎหมาย 45 ฉบับ เมื่อเวลาประมาณ 11.30 น. ตนมาถึงรัฐสภา ก่อนมาถึงมีเจ้าหน้าที่โทรมาแจ้งว่ามีชุมนุม ประตูหน้าปิด ขอให้ใช้ประตูด้านหลัง ซึ่งเป็นประตูฝั่งพระที่นั่งอนันตสมาคม เมื่อมาถึงชั้นสองของอาคารหนึ่งพบว่าหน้าห้องประชุมมีประชาชนจำนวนหนึ่งมานั่งอยู่และส่งเสียงดังอื้ออึง ขณะที่มีประชุมสภาสนช.อยู่ในห้องประชุม 

นายมีชัยเบิกความว่าตนไม่ได้พูดคุยกับผู้ชุมนุมโดยตรง แต่ทราบจากเจ้าหน้าที่ว่าประชาชนกลุ่มดังกล่าวไม่ต้องการให้สนช.ทำหน้าที่ต่อไป ต่อมาประชาชนกลุ่มนั้นเข้าไปในห้องประชุม ซึ่งตนไม่ทราบว่าใช่จำเลยทั้งสิบหรือไม่ ประธานการประชุมมาหารือว่าจะพักการประชุม ตนเห็นด้วย ประธานจึงสั่งพักการประชุม และแจ้งพล.ต.ท.อัศวิน ขวัญเมืองให้เข้าไปคุยกับผู้ชุมนุม หลังจากนั้นสองถึงสามชั่วโมงกลุ่มผู้ชุมนุมก็ทยอยกลับ ระหว่างที่ผู้ชุมนุมยังนั่งอยู่ ดูสถานการณ์แล้วเห็นว่าไม่น่าจะประชุมกันต่อไปได้ ประธานการประชุมจึงสั่งยกเลิกการประชุม

นายมีชัยกล่าวว่า ในวันเกิดเหตุ องค์ประชุมครบ สาเหตุที่เลิกการประชุมคือ เนื่องจากประชาชนจำนวนมากมาปิดกั้นทางเข้า และเกรงว่าสถานการณ์จะไม่ปลอดภัย

สาเหตุที่ผู้ชุมนุมมาชุมนุม เพราะไม่เห็นด้วยที่สภาจะพิจารณาผ่านกฎหมายบางฉบับ เช่น ร่างกฎหมายที่ให้จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยออกนอกระบบ ซึ่งเป็นความต้องการของจุฬาฯ ที่จะออกกฎหมายดังกล่าวเอง และเสนอผ่านรัฐบาลมา  ถ้าประชาชนกลุ่มนี้ไม่เห็นด้วยก็ควรไปพูดคุยกับมหาวิทยาลัยเอง หรือพูดคุยกับสมาชิกสภาสนช.เป็นรายบุคคล เพื่อให้เห็นคล้อยตามและไม่ลงมติผ่านกฎหมายให้ การมาห้ามสมาชิกสนช.ไม่ให้ทำหน้าที่ เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

นายมีชัยเบิกความว่า ตนเคยเป็นประธานสภานิติบัญญัติในสมัยนายอานันท์ ปันยารชุน เป็นนายกฯ ในสมัยนั้นมีประชาชนไม่เห็นด้วยกับรัฐธรรมนูญ 2535 จนแก้ไขรัฐธรรมนูญเพื่อปฏิรูปการเมือง ส่งผลให้ประชาชนสามารถมีส่วนร่วมในการเสนอกฎหมาย ซึ่งหลักที่ว่านี้ปรากฏอยู่ในรัฐธรรมนูญ 2540 และ 2550

นายมีชัยเบิกความว่า การรัฐประหารคือการเปลี่ยนแปลงใดๆ ที่ไม่ได้บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ และสภานิติบัญญัติเองก็แต่งตั้งจากคณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติ (คมช.) ที่ได้อำนาจมาโดยการรัฐประหาร ขณะที่รัฐธรรมนูญ 2540 และ 2550 ก็บัญญัติให้ประชาชนมีสิทธิคัดค้านรัฐประหารได้โดยสันติวิธี นายมีชัยเห็นว่า สนช.เองก็มีบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญที่ให้อำนาจออกกฎหมาย ซึ่งตนไม่เห็นด้วยว่า ประชาชนมีสิทธิคัดค้านรัฐประหารแล้วจะสามารถคัดค้านกฎหมายที่ สนช.ออกมาได้ เพราะกฎหมายนั้นออกมาโดยถูกต้องแล้ว ทุกคนต้องปฏิบัติตาม  กฎหมายที่สนช.ออก ตามรัฐธรรมนูญก็ถือเป็นกฎหมายที่ใช้บังคับได้ ซึ่งตามบทบัญญัติรัฐธรรมนูญฉบับดังกล่าวก็ให้ถือว่า สนช.ทำหน้าที่แทนปวงชนชาวไทย และบทบัญญัติของกฎหมายที่ออกโดยสภานิติบัญญัติแห่งนี้ก็มีความชอบด้วยกฎหมายและชอบด้วยรัฐธรรมนูญ

นายมีชัยกล่าวว่าร่างกฎหมายทั้ง 11 ฉบับก็เป็นกฎหมายที่องค์กรภาคประชาชนต้องการ ซึ่งสนช.มีความมั่นใจว่ากลุ่มขององค์กรภาคประชาชนเหล่านี้น่าจะมีเสียงข้างมาก เนื่องจากสามารถพูดกับรัฐบาลให้เสนอกฎหมายดังกล่าวเข้าสู่สภาได้

นายมีชัยกล่าวว่า การประชุมสนช.ไม่มีปัญหาเรื่องไม่ครบองค์ประชุม เพราะถ้าไม่ครบองค์ก็เปิดประชุมไม่ได้ ที่ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าองค์ประชุมไม่ครบ โดยดูจากรายชื่อผู้ลงคะแนน ซึ่งสภาได้ชี้แจงในการลงคะแนนว่า สมาชิกบางส่วนอาจจะไม่ลงคะแนน จึงไม่บันทึกไว้ แต่ศาลฯ ก็ถือการลงคะแนนเป็นหลักฐานสำคัญ  ส่วนการผ่านกฎหมายที่แม้จะผ่านเป็นจำนวนมากในช่วงนั้น แต่กฎหมายดังกล่าวก็ผ่านการพิจารณาของกรรมาธิการในรายละเอียดแล้ว หากร่างไม่มีปัญหา สภาก็ผ่านให้ 

นายมีชัยกล่าวว่า ตามรัฐธรรมนูญแล้ว ขณะนั้นสนช.ยังไม่หมดวาระ เป็นความเข้าใจผิดของผู้ชุมนุมว่าสภารักษาการณ์จะไม่สามารถพิจารณากฎหมายได้  ตามปกติประชาชนสามารถเข้าฟังการประชุมได้ในฐานะผู้สังเกตการณ์ โดยแจ้งพนักงานรักษาความปลอดภัย และพนักงานรักษาความปลอดภัยก็จะแจ้งไปยังเจ้าหน้าที่ที่อยู่ริมรั้วเพื่ออนุญาต และจะพิจารณาออกใบอนุญาตให้ ซึ่งปกติประตูรั้วจะเปิดในเวลาราชการ ยกเว้นมีการชุมนุม ซึ่งเจ้าหน้าที่รัฐสภาจะพิจารณาเห็นสมควรปิดหรือไม่

นายมีชัยกล่าวว่า ตนจำไม่ได้ว่าเคยมีการยื่นหนังสือคัดค้านหรือไม่ และจำไม่ได้ว่ามีการยื่นหนังสือต่อตนโดยตรงหรือไม่ หรือหากมีการยื่นหนังสือต่อสมาชิกสนช. ก็เป็นดุลยพินิจของสมาชิกแต่ละคนว่าจะรับหรือไม่ หน้ารัฐสภามักมีประชาชนที่ไม่เห็นด้วยมาประท้วง แต่เท่าที่ทราบ ไม่มีกลุ่มไหนบุกเข้ามาในอาคารรัฐสภา จึงไม่เคยแจ้งความดำเนินคดีกับผู้ใดมาก่อน และในวันเกิดเหตุ

นายมีชัยเบิกความว่า ตนไม่ได้ยินหรือได้รับรายงานว่าจำเลยทั้งสิบเป็นผู้สั่งการ นอกจากนี้ การชุมนุมหน้ารัฐสภาเป็นการใช้สิทธิตามรัฐธรรมนูญ แต่การจะเข้าไปเสนอความเห็นในรัฐสภาได้ จะต้องยื่นคำร้องและดำเนินการตามขั้นตอน

สืบพยานโจทก์ปากที่สี่ : นายวัลลภ ตังคณานุรักษ์ อดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายวัลลภ ตังคณานุรักษ์ เบิกความว่า เมื่อปี 2549 ตนได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสนช. โดยปรกติสนช.ประชุมสัปดาห์ละครั้ง เริ่มเวลา 10.00น. องค์ประชุมคือจำนวนกึ่งหนึ่งของสมาชิก การพิจารณากฎหมายแบ่งเป็นสามวาระ ได้แก่ การรับหลักการ การพิจารณาแปรญัตติ และการพิจารณาโดยที่ประชุม ส่วนใหญ่สองวาระหลังจะทำวันเดียวกัน บางครั้งก็ทำทั้งสามวาระในวันเดียวกัน 

นายวัลลภ เบิกความว่า  วันเกิดเหตุ เมื่อออกจากห้องประชุม ตนเห็นผู้ชุมนุมยืนอยู่นอกรัฐสภา เมื่อกลับเข้ามาประชุมต่อเห็นรปภ.มารายงานเหตุการณ์ ขณะนั้นผู้ชุมนุมอยู่หน้าห้องประชุมแล้วโดยอยู่ห่างจากกระจกกั้นประตูห้องโถงประมาณเจ็ดถึงแปดเมตร ตนเห็นจำเลยที่ หนึ่ง สาม แปดและเก้า ทราบว่ามีข้อเรียกร้องคือให้ชะลอการพิจารณากฎหมายออกไป ตนประสานงานไปยังนายมีชัย ฤชุพันธ์ ประธานสนช.ให้เลื่อนการประชุมออกไปก่อน ต่อมานายมีชัยมาพูดกับผู้ชุมนุมด้วยดี

นายวัลลภ เบิกความว่า สนช.จะนับองค์ประชุมต่อเมื่อมีการพิจารณากฎหมายที่สำคัญ ส่วนกฎหมายที่มีความรีบเร่งมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตนไม่เห็นด้วยกับกฎหมายบางฉบับ เช่น กฎหมายแปรรูปรัฐวิสาหกิจ เห็นว่ากระทบต่อสิทธิประชาชน ไม่สมควรได้รับการพิจารณาโดยสนช. ทั้งนี้ สนช.เกิดจากการรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 ไม่ได้มาจากการเลือกตั้งของประชาชน

นายวัลลภกล่าวว่า ตนทราบว่าผู้ชุมนุมคัดค้านการพิจารณากฎหมายเพราะมีเนื้อหากระทบสิทธิประชาชน แต่ไม่เคยได้ยินว่าผู้ชุมนุมต้องการให้สนช.หยุดการพิจารณา  สาเหตุที่ตนเสนอให้พักการประชุมไม่ได้เกิดจากการข่มขู่ของผู้ชุมนุม ที่ประธานสภาสั่งเลิกการประชุมอาจเป็นเพราะองค์ประชุมไม่ครบ

นายวัลลภ รับว่า รู้จักจำเลยทั้งสิบเพราะจำเลยทั้งสิบทำงานในประเด็นสาธารณะ ตนเห็นด้วยกับการชุมนุมของจำเลยทั้งสิบ

สืบพยานโจทก์ปากที่ห้า : นายณัฐพล จันทมาลา นิติกรรัฐสภาผู้แจ้งความ

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายณัฐพล จันทมาลา เบิกความว่า ตนรับราชการเป็นนิติกรที่รัฐสภาโดยทำงานด้านกฎหมายให้กับรองประธานสนช.คนที่สอง คือ นางพจนีย์ ธนวรานุช เวลา 8.30 น.ของวันเกิดเหตุ ตนเห็นชุมนุมประมาณ 60-70 คนที่หน้ารัฐสภา ขณะนั้นการเข้าออกรัฐสภาเป็นไปตามปกติ การประชุมในวันนั้นเริ่มประมาณ 10.30 น. เมื่อเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง มีเจ้าหน้าที่มาแจ้งว่าผู้ชุมนุมบุกเข้ามาในสภาแล้ว มีการล็อคประตูจากด้านในห้องประชุมทุกบานเพื่อไม่ให้คนเข้ามา ต่อมา รองประธานสนช.ซึ่งเป็นประธานในที่ประชุมสั่งพักการประชุม อย่างไรก็ดี สมาชิกสนช.ยังอยู่ในห้องประชุมต่อเพราะไม่แน่ใจในความปลอดภัย

นายณัฐพล กล่าวว่า ภายหลังเมื่อตามรองประธานออกมานอกห้องประชุม ตนเห็นผู้ชุมนุมประมาณ 30-40 คนกำลังส่งเสียงเอะอะโวยวายอยู่ที่บริเวณหน้าห้องประชุมรัฐสภาซึ่งเป็นเขตหวงห้าม หลังจากที่มีการสั่งเลิกการประชุมแล้ว ผู้ชุมนุมได้ออกไปอย่างสงบ

นายณัฐพล เบิกความว่า รปภ.คนหนึ่งแจ้งกับตนว่า ผู้ชุมนุมบุกเข้ามาทางประตู รปภ.ผู้นั้นได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเพราะพยายามยันประตูไม่ให้ผู้ชุมนุมบุกเข้ามา เมื่อตรวจสอบที่เกิดเหตุพบว่ากลอนด้านล่างของประตูบานที่ถูกผลักเสียหาย ภายหลังเลขาธิการสนช.มอบอำนาจหลังให้ตนไปฟ้องร้องผู้กระทำการ

นายณัฐพล เบิกความว่า  ที่บริเวณห้องโถงของรัฐสภา ตนได้ยินผู้ชุมนุมตะโกนแต่จับใจความไม่ได้ ตนไม่เห็นว่ามีการปะทะระหว่างผู้ชุมนุมและเจ้าหน้าที่ ในหนังสือมอบอำนาจที่ตนได้รับจากทางรัฐสภาไม่ระบุว่าให้ดำเนินคดีกับผู้ใดโดยตรง เพียงแต่ให้แจ้งข้อหาบุกรุก และทำร้ายร่างกาย ทั้งนี้ตนไม่ทราบว่าใครเป็นคนประทุษร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่

สืบพยานโจทก์ปากที่หก : นาย ทิวากร วิเชียรรัตน์  เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรัฐสภา

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายทิวากร วิเชียรรัตน์  เบิกความว่า บริเวณรัฐสภา มีประตูเข้าออกสี่ประตู  ประตูทางเข้าออกถนนอู่ทองในสองประตู คือประตูเข้าออกปกติ  ประตูด้านราชวิถีหนึ่งประตู คือประตูฉุกเฉิน และประตูบริเวณพระที่นั่งวิมานเมฆหนึ่งประตูอยู่ในความดูแลของสำนักพระราชวังจะใช้ในกรณีที่มีการชุมนุมประท้วง  ประชาชนที่จะเข้าออกรัฐสภาต้องแลกบัตร และบริเวณชั้นสองเป็นเขตหวงห้าม

นายทิวากรเบิกความว่า ในวันที่ 12 ธันวาคม 2550 ตนอยู่เวรรักษาการณ์ เวลาประมาณ 9.00 น. เห็นผู้ชุมนุมมาประท้วงอยู่ที่หน้าถนนอู่ทอง มีการถือป้ายอยู่บนรถหกล้อและมีเครื่องขยายเสียง ผู้ชุมนุมประมาณ 300-400 คน เคลื่อนตัวจากสวนสัตว์ดุสิตมาที่ถนน และมีการปราศรัย ตนได้ยินว่าผู้ชุมนุมมาเพื่อคัดค้านกฎหมายบางฉบับ และผู้ปราศรัยบอกให้เข้าไปในสภาผ่านเครื่องขยายเสียง โดยบอกว่าใครอยากเข้าไปให้ประชิดรั้วเข้ามา แต่ไม่ได้บอกว่าให้ผู้ชุมนุมใช้ความรุนแรง และไม่ได้บอกให้ผู้ชุมนุมปีนเข้าไปในรัฐสภา ซึ่งคนที่พูดนั้นตนจำไม่ได้ว่าเป็นใคร แต่ไม่ใช่นายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง)

นายทิวากรกล่าวต่อว่า เวลาประมาณ 10.00 น. กลุ่มผู้ชุมนุมนำบันไดมาพาดที่รั้ว และนำไม้หน้าสามมาวางบริเวณส่วนบนของรั้วซึ่งเป็นเหล็กแหลม และเมื่อรถหกล้อเคลื่อนมาใกล้รัฐสภา ซึ่งตนเข้าใจว่าตำรวจเป็นผู้แจ้งให้ผู้ชุมนุมเคลื่อนรถมา  ตนจึงปิดประตูเข้าออกตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา และผู้ชุมนุมได้นำโซ่มาล่ามไว้ที่ด้านนอกประตูเพื่อไม่ให้คนด้านในออก แล้วใช้บันใดปีนเข้ามา มีส่วนหนึ่งลอดเข้ามาทางด้านใต้ของประตู ตนไม่สามารถควบคุมได้เพราะผู้ชุมนุมมีจำนวนมาก จึงได้เข้าไปช่วยเจ้าหน้าที่ขวางผู้ชุมนุมที่เข้ามาในอาคารประมาณ 30-40 คน  กลุ่มผู้ชุมนุมขึ้นไปชั้นสอง และพยายามยื้อกับเจ้าหน้าที่เพื่อจะผลักประตูกระจกเข้าไปด้านใน  แต่ประตูถูกล็อก  ผู้ชุมนุมจึงดันกลอนประตูจนหลุดแล้วเข้าไปภายใน เมื่อเข้ามาแล้วผู้ชุมนุมได้ใช้โทรโข่งพูดว่าให้ สนช.ออกไป จำได้ว่าเป็นนายศิริชัย ไม้งาม (จำเลยที่สาม) และบุคคลอื่นด้วย ตนและเจ้าหน้าที่คนอื่นจึงได้ล้อมผู้ชุมนุมไว้เพื่อควบคุมให้นั่งลงในบริเวณห้องโถงติดกับห้องประชุม  ผู้ชุมนุมในห้องโถงที่จำได้ คือ นายจอน และนายไพโรจน์ พลเพชร (จำเลยที่แปด)  ต่อมามีการแถลงให้เลื่อนประชุม  ผู้ชุมนุมจึงเริ่มพอใจ และทยอยออกนอกสภา หลังจากนั้นพบว่ากลอนประตูที่ชั้นสองเสียหาย และมีเจ้าหน้าที่ได้รับบาดเจ็บแผลถลอกเล็กน้อย หลังจากประธานสภายุติการประชุม ผู้ชุมนุมได้ทยอยเดินทางกลับโดยไม่มีเหตุวุ่นวาย

นายทิวากรตอบคำถามทนายจำเลยถามค้านว่า ตนเห็นว่า นายสาวิทย์ แก้วหวาน (จำเลยที่สอง) และนายศิริชัย พูดอยู่บนรถแต่เมื่อเข้ามาในอาคารไม่ได้พูดอะไร  ส่วนเรื่องคล้องโซ่ที่ประตู เจ้าหน้าเอาโซ่ไปคล้องที่ประตูทางเข้า ส่วนประตูทางออกมีผู้ชุมนุมยืนอยู่และมีการปิดประตูใช้โซ่คล้อง และประตูราชวิถีก็มีการปิดโดยใช้โซ่คล้องไว้  เมื่อตนเข้ามาในรัฐสภาแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้เปิดประตูเข้าออกตามปกติ นายศิริชัยเป็นคนพูดในวีซีดีว่า สนช.ออกไป

นายทิวากรกล่าวว่า ตามแผนเผชิญเหตุแล้วการชุมนุมครั้งนี้ถือว่าไม่รุนแรง ผู้ชุมนุมไม่ได้ทำความเสียหายให้แก่ทรัพย์สินของราชการ ยกเว้นทำให้กลอนประตูทางเข้าอาคารเสียหาย และไม่ได้ขัดขวางการประชุม

นายทิวากรตอบคำถามอัยการถามติงว่า  ที่เบิกความว่าสถานการณ์ไม่รุนแรงเป็นการประเมินเบื้องต้นเท่านั้น  โดยไม่คิดว่าผู้ชุมนุมจะปีนเข้ามาในสภา เพราะไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน

สืบพยานโจทก์ปากที่เจ็ด : นางสุวิมล ภูมิสิงหราช เลขาธิการสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นางสุวิมล เบิกความว่าตนมีหน้าที่ให้การสนับสนุนสมาชิกสภานิติบัญญัติด้านเอกสาร การประชุม และงานวิชาการ รัฐสภา

นางสุวิมลเบิกความว่าวันเกิดเหตุเห็นผู้ชุมนุมแต่ไม่ได้สนใจเพราะเป็นเรื่องปกติ  เวลาประมาณ 10.30   ตนได้ไปเชิญ นางสาว พจนีย์ ธนาวรานิช  ให้มาเป็นประธานในที่ประชุม เมื่อเวลาผ่านไปได้หนึ่งชั่วโมง เจ้าหน้าที่รัฐสภาได้โทรมาแจ้งว่าผู้ชุมนุมได้เข้ามาในรัฐสภาแล้วอยู่หน้าห้อมประชุม ตนจึงได้เรียนให้นางสาว พจนีย์ ทราบ นางสาวพจนีย์ปรึกษาที่ประชุม และสั่งให้พักการประชุม จากนั้นสมาชิกได้ทยอยออกโดยใช้อีกประตูด้านข้างห้องประชุม ตนได้ไปพบนาย มีชัย ฤชุพันธ์   เห็นผู้ชุมนุมนั่งกันเป็นกลุ่มหน้าห้องประชุมประมาณสิบกว่าคน นายมีชัยขอให้ตนนัดหมายสมาชิกสภาใหม่อีกครั้งในเวลา 13.30 ต่อมาพลตำรวจโทอัศวิน ขวัญเมือง ได้เข้าพบนายมีชัยเพื่อรายงานสถานการณ์ นายมีชัยได้สั่งให้เลิกการประชุม โดยตนทราบเหตุผลในภายหลังว่า ต้องการให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากนั้นผู้ชุมนุมก็ได้ทยอยกลับออกไป หลังเกิดเหตุมีเจ้าหน้าที่รัฐสภาซึ่งประจำอยู่ที่หน้าห้องนางสาวพจนีย์ ชื่อ นายพิชญ์ สุวรรณเปี่ยม มาแจ้งว่าได้รับบาดเจ็บจากการถูกผู้ชุมนุมทำร้าย จึงได้แนะนำให้ไปแจ้งความ ตนทราบจากหนังสือพิมพ์ว่านายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง)  เป็นผู้นำผู้ชุมนุมเข้ามา

นางสุวิมลกล่าวว่า ตนทราบว่าผู้ชุมนุมมาเพื่อแสดงความไม่เห็นด้วยกับการออกกฎหมายจำนวนมาก ตนเห็นว่าข้อเรียกร้องของผู้ชุมนุมเป็นเหตุสมควร และเป็นสิทธิตามรัฐธรรมนูญ แต่วิธีการของผู้ชุมนุมไม่ถูกต้อง ตนตัดสินใจมอบหมายให้นิติกรไปแจ้งความโดยไม่ได้ปรึกษาผู้ใด ในสองข้อหา คือ บุกรุกและทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่  โดยเหตุที่ไม่ได้ระบุชื่อผู้กระทำผิดไว้ในหนังสือมอบอำนาจให้แจ้งความเพราะ ตนไม่สามารถตรวจสอบความถูกต้องได้และเห็นว่าเป็นหน้าที่ของตำรวจ  ชื่อจำเลยทั้งสิบนี้ พนักงานสอบสวนเป็นผู้พิมพ์ชื่อ ตนไม่ได้ยืนยันว่าจำเลยทั้งสิบเป็นผู้กระทำผิด

นางสุวิมลกล่าวว่า ปกติมีการยืดหยุ่นให้บุคคลภายนอกเข้ามาในรัฐสภาบ้างโดยไม่ต้องแลกบัตรหากมาติดต่อกับเจ้าหน้าที่สภา บริเวณที่ตั้งของรัฐสภาเป็นทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์  ตนไม่ได้รับมอบอำนาจจากสำนักงานทรัพย์สินฯ  แต่ใช้อำนาจของตนเองในการแจ้งความ  มีสมาชิกบางส่วนลาออกเนื่องจากไม่เห็นด้วยที่จะเร่งรัดการพิจารณากฎหมายโดยไม่ผ่านสภาที่มาจากการเลือกตั้ง

นางสุวิมลกล่าวต่อว่า ตอบไม่ได้ว่าผู้ชุมนุมเข้าไปโดยมีเหตุอันสมควรหรือไม่ และการที่ผู้ชุมนุมเข้าไปไม่เป็นการรบกวนการประชุมแต่เป็นการไม่ถูกต้อง

นางสุวิมลตอบคำถาม ถามติงว่า ไม่เคยมีผู้ชุมนุมเข้าไปบริเวณหน้าห้องประชุมได้และไม่เคยมีการอนุโลมให้ ในระหว่างการประชุม เมื่อได้รายงานให้นางสาวพจนีย์ ทราบแล้วยังคงมีการประชุมต่อไป จนนาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ สมาชิกสภาแถลงว่าสถานการณ์หน้าห้องประชุมไม่น่าไว้วางใจควรเลื่อนการประชุมออกไป  และมีสมาชิกบางคนต้องการให้ประชุมต่อไป การที่ผู้ชุมนุมทำไม่ชอบด้วยกฎหมาย

สืบพยานโจทก์ปากที่แปด : นายสมพร อำนวยสาร เจ้าของรถบรรทุกหกล้อ

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายสมพร อำนวยสาร เบิกความว่า เป็นผู้ครอบครองรถบรรทุก ก่อนวันเกิดเหตุ ได้ขับรถไปให้ผู้เช่านำของไปเก็บบนรถ วันเกิดเหตุมีผู้เช่ารถคันดังกล่าวไปใช้ เวลาประมาณ 5.00 น. ได้ไปที่รถบรรทุกพบว่าบนรถมีเครื่องขยายเสียงและลำโพง จำไม่ได้ว่ามีอะไรอีกบ้างเนื่องจากมีผ้าคลุม ต่อมาได้ขับรถบรรทุกไปจอดไว้ที่บริเวณสวนสัตว์ดุสิต หลังจากนั้นมีคนแจ้งให้ขยับรถไปที่หน้าประตูรัฐสภา แล้วตนก็กลับไปที่สวนสัตว์ดุสิต จนเวลา 16.00 น. จึงขับรถกลับคนเดียว จากนั้นพนักงานสอบสวนยึดรถคันดังกล่าวไป อ้างว่ากีดขวางการจราจร

นายสมพรกล่าวว่า ขณะนำรถไปจอด มีตำรวจอยู่ในกลุ่มผู้ชุมนุมด้วย แต่ตำรวจไม่ได้ไล่ทั้งรถของตนและผู้ชุมนุม

นายสมพรกล่าวว่า วันที่ไปให้การต่อตำรวจได้เล่าเหตุการณ์ว่าตำรวจแจ้งให้เลื่อนรถไปที่หน้ารัฐสภา เพราะขณะนั้นประตูหน้ารัฐสภาปิดแล้ว การจอดรถหน้าสวนสัตว์ดุสิตทำให้กีดขวางการจราจร จึงเลื่อนรถ เจ้าหน้าที่ไม่ตั้งข้อหาแก่ตนและให้รถของกลางกลับคืนมา

นายสมพรเบิกความว่า ที่เคยให้การว่าเห็นบันใดไม้ไผ่หลายอันและเหล็กรูปตัวยูยาวสองเมตรหลายอัน ซึ่งเป็นอุปกรณ์ที่ผู้ว่าจ้างนำมาใส่รถนั้น ไม่เป็นความจริง แต่เพราะถูกตำรวจข่มขู่จึงให้การเช่นนั้น นายสมพรตอบคำถามอัยการถามติงว่า ไม่ทราบว่าชายคนที่โทรศัพท์มาให้เลื่อนรถไปหน้าประตูรัฐสภาเป็นตำรวจหรือไม่ และก่อนลงชื่อในบันทึกคำให้การของพนักงานสอบสวน ตนได้เห็นข้อความที่ไม่ตรงกับความจริงแล้ว

สืบพยานโจทก์ปากที่เก้า : นายอาคม วัฒนพันธ์  ผู้อำนวยการฝ่ายรักษาความปลอดภัยรัฐสภา

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายอาคม วัฒนพันธ์ เบิกความว่า อาคารรัฐสภามีสี่ประตู ประตูที่ประชาชนสามารถเข้าออกได้ คือ ประตูอู่ทองในและจะต้องมีการแลกบัตรอนุญาต  ปกติประชาชนทั่วไปไม่สามารถเข้าไปในอาคารรัฐสภา นอกจากจะมีผู้นัดหมายและติดต่อกับผู้รับผิดชอบที่เกี่ยวข้อง โดยต้องผ่านขั้นตอนการติดต่อ บริเวณชั้นสองของอาคารรัฐสภาเป็นเขตหวงห้ามสำหรับสมาชิกสภาและคณะรัฐมนตรีเท่านั้น

นายอาคมกล่าวต่อว่า วันเกิดเหตุผู้ชุมนุมทยอยมาที่หน้ารัฐสภาตั้งแต่เวลา 9.00 น. จนกระทั่งเวลา 9.30 น. ได้มีการแล่นรถหกล้อซึ่งมีเครื่องขยายเสียงมาจอดบริเวณทางเข้า นายอาคมจึงสั่งให้เจ้าหน้าที่ล็อคประตูทั้งหมด โดยปิดประตูเข้าออกบริเวณถนนอู่ทองในทั้งสองประตู  ตนเห็นนายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) และ นายอำนาจ พละมี (จำเลยที่เจ็ด) รวมทั้งบุคคลอื่นปราศรัยบนรถว่าไม่ต้องการให้มีการประชุมสภา มีการพูดคุยกันให้บุกเข้าไปในสภา  นายจอน ปราศรัยว่าขอให้ผู้ชุมนุมเข้าไปในรัฐสภาเพื่อไม่ให้มีการประชุม 

นายอาคมให้การว่า ผู้ชุมนุมเอาบันไดไม้มาพาดรั้ว จำเลยที่ 1 ปีนข้ามรั้วมาเป็นคนแรก  และตนได้เข้าไปพยุงนายจอนด้วย   ผู้ชุมนุมบางส่วนได้ลอดช่องประตูเข้ามา ทั้งหมดประมาณร้อยกว่าคน  จากนั้นเข้าไปบริเวณหน้าล็อบบี้ห้องประชุมซึ่งอยู่ชั้นสอง และมีการดันประตูกระจกเพื่อจะเข้ามาในล็อบบี้ ตนเกรงว่าประตูจะพังจึงเปิดประตูให้ ผู้ชุมนุมประมาณ 70- 80 คนเข้ามาในล็อบบี้ รวมทั้งนายจอนซึ่งนั่งอยู่เงียบๆ  จากนั้นจึงไปรายงานให้ประธานสภาทราบว่าผู้ชุมนุมมาอยู่บริเวณหน้าล็อบบี้  ประธานสภาแถลงงดการประชุม ผู้ชุมนุมจึงทยอยกลับ

ในขณะเกิดเหตุไม่มีการจับกุมผู้ชุมนุม เนื่องจากผู้บังคับบัญชาไม่ได้สั่ง แต่หลังจากนั้นมีการทำรายงานไปที่ประธานสภา

นายอาคมเบิกความว่า มีการชุมนุมเกิดขึ้นที่รัฐสภาหลายครั้ง โดยมีตำรวจมาอำนวยความสะดวกและไม่มีการตั้งข้อหากีดกันการจราจร   

นายอาคมตอบคำถามค้านทนายจำเลยว่า ภายหลังผู้ชุมนุมมาประชิดรั้ว และเจ้าหน้าที่ได้มีการสั่งให้ปิดประตูรั้ว แล้วจึงเห็นรถหกล้อแล่นมาที่ประตูทางเข้าออก หลังจากนั้นได้มีการปราศรัย โดยมีผู้ขึ้นปราศรัยประมาณสิบกว่าคน และนายอาคมเบิกความยืนยันว่าตามที่ปรากฏในวีซีดี จำเลยไม่ได้พูดปราศรัยให้บุกเข้าไปในสภา  เมื่อนายจอนลงจากรถปราศรัยแล้วจึงมีการเริ่มนำบันไดมาพาดที่รั้ว  และในระหว่างที่ผู้ชุมนุมปีนรั้วจึงได้มีการปราศรัยจากบนรถให้ผู้ชุมนุมปีนรั้วเข้ามาในสภา

นายอาคมเบิกความต่อว่า ตนกลัวว่านายจอนจะตกจากรั้วจึงได้เข้าไปช่วยพยุง ตนไม่ได้ยินนายจอนสั่งการผู้ใด เมื่อเข้ามาในล็อบบี้ นายจอนไม่ได้ทำการใดที่เป็นการรบกวนการประชุม ผู้ชุมนุมส่วนใหญ่ยังอยู่ข้างนอกพร้อมกับรถหกล้อ

นายอาคมกล่าวว่า เมื่อมีการปีนรั้วเข้ามาแม้จะมีการปะทะระหว่างผู้ชุมนุมกับเจ้าหน้าที่แต่ก็เพียงเล็กน้อยไม่รุนแรง เมื่อเข้ามาในบริเวณล็อบบี้แล้วก็ไม่ปรากฏว่ามีการสั่งการใดๆ ผู้ชุมนุมไม่ได้เข้ามาก่อความวุ่นวายเพียงแต่เข้ามาเพื่อต้องการคัดค้านการพิจารณากฎหมาย 

นายอาคมตอบถามค้านทนายจำเลยว่า กฎหมายเกี่ยวกับทรัพยากรน้ำทำให้ประชาชนเสียเปรียบ นายนัสเซอร์ ยีหมะ(จำเลยที่หก) และนายอำนาจ พละมี (จำเลยที่เจ็ด) พูดปลุกปั่นและไม่เห็นว่าเข้าไปในสภา

นายอาคมเบิกความว่า เสียงจากการปราศรัยไม่ถึงขนาดรบกวนการประชุม และมีข้อความว่ามาโดยสันติ ไม่ใช้ความรุนแรง มีการพูดเรื่องกฎหมาย ไม่มีลักษณะสั่งการแต่อย่างใด และเมื่อมีผู้ชุมนุมคนหนึ่งปีนเข้าไป คนอื่นจึงได้ปีนเข้าไปด้วยไม่มีการสั่งการ การชุมนุมยังอยู่ในกรอบรัฐธรรมนูญ

นายอาคมกล่าวว่า ผู้ชุมนุมมีส่วนได้เสียในการพิจารณากฎหมาย และเป็นการแสดงความคิดเห็นร่วมกัน สาเหตุที่ไม่จับจำเลย เนื่องจากเห็นว่าเป็นเรื่องทางการเมือง ผู้ชุมนุมไม่ได้พูดว่าจะเข้าไปให้องประชุม การจะหยุดประชุมหรือไม่ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของประธานสภา ทรัพย์สินของรัฐสภาไม่เสียหาย เจ้าหน้าที่ที่ได้รับบาดเจ็บไม่ต้องรับการรักษา

ตอบคำถามถามติงอัยการ ว่าก่อนมีการปีนรั้ว นายจอนได้ปราศรัยให้ผู้ชุมนุมเข้าไปข้างในเพื่อไม่ให้มีการประชุม ตนไม่ได้จับตัวผู้ชุมนุมเนื่องจากผู้ชุมนุมสะบัดหนี  ผู้ชุมนุมทั้งในและนอกรั้วรัฐสภาเป็นกลุ่มเดียวกัน มีจุดประสงค์เดียวกันคือ คัดค้านกฎหมาย และการกระทำของจำเลยคือการบุกรุกอันไม่ชอบด้วยกฎหมาย เหตุที่ปิดประตูเนื่องจากเห็นรถสิบล้อวิ่งเข้ามา และผู้ชุมนุมไม่มีสิทธิเอาโซ่มาล่ามประตู

ตอบคำถามทนายจำเลย ขออนุญาตศาลถามว่าเคยให้การว่า มีการพูดให้บุกเข้าไปในรัฐสภา โดยไม่ได้ระบุว่าคนพูดคือนายจอนและจำเลยอื่นๆ

สืบพยานโจทก์ปากที่สิบ : นายพิชญ์ สุวรรณเปี่ยม ผู้ติดตามรองประธานสภา

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายพิชญ์ สุวรรณเปี่ยม เบิกความว่า ในวันเกิดเหตุตนเป็นผู้ติดตามนางสาวพจนีย์ ธนาวรานิช รองประธานสภาคนที่สอง การประชุมเริ่มเวลา 10.00 น.มีน.ส.พจนีย์เป็นประธาน ระหว่างการประชุมมีการแจ้งผ่านวิทยุสื่อสารว่า ผู้ชุมนุมกำลังปีนรั้วเข้ามา เมื่อตนออกมาที่ห้องโถงก็เห็นผู้ชุมนุมสิบกว่าคนกำลังดันประตูกระจกเข้ามาตนพยายามดันประตูไว้แต่ไม่อาจต้านแรงผู้ชุมนุม ตนถูกผู้ชุมนุมถีบที่ซี่โครงด้านซ้ายด้วยหลังจากนั้น นายพิชญ์วิ่งเข้าห้องประชุมแจ้งให้เจ้าหน้าที่ล็อคประตูห้องประชุมแล้วจึงแจ้งให้ น.ส.พจนีย์ทราบเรื่อง  

นายพิชญ์ เบิกความว่า  เมื่อกลับออกมาที่ห้องโถง ตนพบว่าตำรวจกำลังยืนล้อมกลุ่มผู้ชุมนุมอยู่ มีการตะโกนถ้อยคำหยาบคายและตะโกนบอกให้เลื่อนการประชุมด้วย นายพิชญ์เห็น นายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) นายศิริชัย ไม้งาม (จำเลยที่สาม) และนายไพโรจน์ พลเพชร (จำเลยที่แปด) ในห้องโถงด้วย  ภายหลังตนทราบว่ามีนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่มาพูดคุยกับผู้ชุมนุม ต่อมานายมีชัย ฤชุพันธ์ประธานสนช.ก็ประกาศยกเลิกการประชุม

นายพิชญ์ เบิกความว่า น.ส.พจนีย์แสดงอาการตกใจกลัวเมื่อทราบเรื่องผู้ชุมนุมแต่การประชุมก็ดำเนินต่อไป ขณะที่มีการผลักประตู ตนไม่แน่ใจว่าประตูล็อคอยู่หรือไม่ ที่เบิกความว่าตนถูกถีบขณะยันประตูนั้น ตนเชื่อว่าลักษณะการถีบไม่ได้เป็นการเอาเท้ายันประตูแต่เป็นการถีบหลังประตูเปิดแล้ว แต่ตนไม่รู้ว่าใครถีบและไม่ได้ยินว่ามีใครสั่งการ ตนไม่ได้แจ้งความเพียงแต่รายงานให้เลขาธิการวุฒิสภาทราบ

นายพิชญ์ กล่าวว่า เหตุที่ประธานสั่งยกเลิกประชุมน่าจะเป็นเพราะเกิดเหตุไม่สงบที่หน้าห้องประชุม

สืบพยานโจทก์ปากที่ 11 : นายวิธวินทร์ งามเลิศ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรัฐสภา

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายวิธวินทร์ งามเลิศ ให้การว่า ตนทำงานอยู่ที่รัฐสภาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย วันเกิดเหตุ ได้รับคำสั่งให้ประจำประตูทางเข้าที่ติดถนนอู่ทองใน ปกติประตูที่ประชาชนเข้าคือประตูถนนอู่ทองใน คนที่จะเข้าต้องติดบัตรอนุญาต บริเวณชั้นสอง ซึ่งเป็นที่ประชุมเป็นเขตหวงห้ามเฉพาะ ประชาชนห้ามเข้าเด็ดขาด

นายวิธวินทร์ เล่าว่า ตนมาถึง 7.00 น. เห็นรถบรรทุกติดเครื่องขยายเสียงจอดอยู่บริเวณสวนสัตว์ดุสิต ยังไม่มีการปราศรัยใดๆ จนเวลา 8.30 น. สังเกตเห็นเครื่องขยายเสียงและบันไดสองอันบนรถ ข้างรถมีเหล็กและมีเชือกผูกลักษณะเป็นรางสองอัน

เวลา 9.00 น. การปราศรัยเริ่มขึ้นโดยมีการสับเปลี่ยนกันปราศรัย จำได้ว่าผู้ปราศรัยมีนายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) และชายผู้หนึ่งซึ่งสวมปลอกคอ เนื้อหาที่พูดเป็นเรื่องกฎหมายซึ่งตนจำไม่ได้ว่ากฎหมายอะไร การปราศรัยใช้เวลาประมาณ หนึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นก็มีการเคลื่อนรถมาจอดห่างหน้าประตูสองเมตร ผู้บังคับบัญชาจึงสั่งให้ตนและพวกปิดประตูทางเข้าออก ตนจึงใช้โซ่คล้องประตู ทางผู้ชุมนุมก็นำโซ่มาคล้องและล็อคกุญแจเช่นกัน

นายวิธวินทร์ เล่าวว่า ตนยืนอยู่ข้างรั้วรัฐสภาห่างจากรถประมาณห้าเมตร มองเห็นผู้พูดชัดเจนจากรั้วโปร่ง นายจอนปราศรัยอยู่บนรถ มีเนื้อหาไม่ยอมให้มีการออกกฎหมายและให้ผู้ชุมนุมบุกเข้าไป ต่อมาผู้ชุมนุมจึงนำเหล็กที่เตรียมมาไปครอบกับเหล็กแหลม นำบันไดมาพาดสองอันและปีนเข้ามา ตนเห็นนายจอนข้ามรั้วเข้ามาและมีผู้ชุมนุมตามมาประมาณ 100 คน และวิ่งไปบนชั้นสองของอาคารหนึ่ง ตนได้รับหน้าที่ให้เฝ้าประตูจึงไม่ได้จับกุมผู้ชุมนุมที่เข้ามา เจ้าหน้าที่รัฐสภายึดบันไดแต่ไม่ได้ยึดเหล็กครอบ หลังจากขึ้นไปชั้นสอง ได้สองชั่วโมงก็ทยอยลงมาโดยมีผู้ชุมนุมบางคนมาขอบันไดคืน ซึ่งนายอาคมก็คืนให้ จากนั้นตนจึงไขกุญแจถอดโซ่คล้องและเปิดประตู ฝ่ายผู้ชุมนุมก็ไขกุญแจที่คล้องไว้เช่นกัน ระหว่างที่มีโซ่คล้องอยู่ไม่มีผู้ใดเข้ามาติดต่อราชการได้

นายวิธวินทร์ ตอบคำถามทนายความว่า ก่อนที่รถจะเคลื่อนมาหน้าประตู กลุ่มผู้ชุมนุมได้ทยอยมาก่อนแล้ว ตนปิดประตูรั้วก่อนที่รถจะเคลื่อนมาถึง เหตุที่ปิดเพราะเห็นรถกำลังเคลื่อนมาแล้ว เสียงนายจอนแตกต่างจากผู้อื่น คือ เสียงแหบ หลังจากนายจอนสั่งให้เข้าไป ประมาณสองนาทีก็มีการนำบันไดมาพาดรั้ว ตนได้รับคำสั่งให้กั้นกลุ่มผู้ชุมนุมแต่ผู้ชุมนุมไม่ยอม ส่วนเรื่องการนำบันไดมาปีนเข้ารัฐสภา ตนไม่เคยเตรียมการณ์และคาดคิดเรื่องนี้มาก่อนเพราะทำงานมาก็ 20 กว่าปี

นายวิธวินทร์ ตอบคำถามทนายความว่า ที่ตอนแรกเบิกความว่าเห็นเหล็กรางตอนที่รถจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามจริงๆ แล้วไม่เห็น จำไม่ได้ว่าในจำเลยทั้งสิบคนเห็นไหนพูดคำว่าบุกเข้าไปหรือไม่ ตนเห็นบันไดเพียงหนึ่งอัน พิงอยู่กับต้นไม้ เมื่อรถเคลื่อนมาก็เห็นคนถือบันไดตามมา จุดที่ตนยืนมองเห็นผู้ปราศรัยแค่ส่วนหัว จึงไม่สามารถยืนยันตัวบุคคลได้วันเกิดเหตุไม่ได้ยินผู้ชุมนุมใช้คำพูดรุนแรง ไม่ยืนยันว่าเห็นนายจอนเป็นผู้สั่งให้บุกเข้าไปในรัฐสภา เนื่องจากเป็นช่วงชุลมุน

นายวิธวินทร์ ตอบคำถามต่อว่า ก่อนที่ผู้ชุมนุมจะเอาบันไดมาพาดได้มีการขอให้เปิดประตูแต่นายอาคมผู้บังคับบัญชาของตนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็อยากให้เปิดแต่ไม่ได้เปิด กลุ่มผู้ชุมนุมเคยมาคัดค้านการออกกฎหมายก่อนวันเกิดเหตุประมาณหนึ่งเดือน

สืบพยานโจทก์ปากที่ 12 : พ.ต.ท. ไพสิฐ แก้วจรัส  ผู้บังคับกองร้อยปราบจลาจลในวันเกิดเหตุ

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

พ.ต.ท. ไพสิฐ แก้วจรัส กล่าวว่า วันที่ 11 ธันวาคม 2550 ได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้มาปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้บังคับการกองร้อยและทำงานร่วมกับตำรวจอีกหลายสถานีในสถานการณ์ที่จะมีผู้มาชุมนุมที่รัฐสภาในวันที่ 12 ธันวาคม 2550 การปฏิบัติงานนั้นได้วางแผนให้ตำรวจยืนเรียงตลอดแนวรั้วรัฐสภาโดยไม่มีอาวุธ มีเพียงโล่พลาสติกใส

พ.ต.ท. ไพสิฐ กล่าวอีกว่าเมื่อช่วงเช้าวันที่ 12 ธันวาคม 2550 ตนติดภารกิจถวายอารักขา จึงมอบหมายให้ พ.ต.ท.พรเทพ เกิดปัญญา และ พ.ต.ท.สำเริง ส่งเสียง ปฏิบัติหน้าที่แทน เมื่อเสร็จภารกิจเวลา 11.00 น.จึงมาสอบถามรายละเอียดสถานการณ์ ผู้ใต้บังคับฯ แจ้งว่ามีผู้ชุมนุมบางส่วนพาดบันไดและปีนรั้วเข้าไปในอาคารรัฐสภา แต่ไม่ได้แจ้งว่าใครเป็นผู้สั่งผู้ชุมนุมให้ปีนเข้าไป  ตนจึงสั่งให้เจ้าหน้าที่ตำรวจตรึงกำลังบริเวณรั้วเพื่อไม่ให้ผู้ชุมนุมปีนเข้าไปอีก และสั่งให้ตรึงกำลังไว้บริเวณนอกรั้วด้วย การปราศรัยของผู้ชุมนุมดำเนินไปตามปกติไม่มีการปราบปรามใดๆ

พ.ต.ท. ไพสิฐ ให้การว่า วันดังกล่าวน่าจะมีประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ตนอยู่บริเวณรัฐสภาจนถึงเวลา 16.00 น. เมื่อเวลา 15.00 น. ตนจำได้ว่ามีกลุ่มคนซึ่งไม่น่าจะเป็นเจ้าหน้าที่รัฐสภาเดินออกมา เวลานั้นรถบรรทุกหกล้อยังคงจอดอยู่ แต่จำไม่ได้ว่ามีการปราศรัยอีกหรือไม่ และก่อนที่ผู้ชุมนุมสลายตัว ตนเห็นนายศิริชัย ไม้งาม (จำเลยที่สาม) และนายอำนาจ พละมี (จำเลยที่เจ็ด) อยู่ในกลุ่มผู้ชุมนุมบริเวณนอกรั้วรัฐสภา สาเหตุที่จำจำเลยได้เพราะเคยเห็นมาก่อนหน้านี้ หลังจากกลุ่มผู้ชุมนุมเดินออกมาจากบริเวณรัฐสภาแล้ว ก็ต่างแยกย้ายกันกลับ โดยตนไม่ได้เป็นผู้สั่งให้สลายการชุมนุม

พ.ต.ท.ไพสิฐกล่าวด้วยว่า วันเกิดเหตุตนไม่ได้จับกุมหรือแจ้งข้อหาแก่ผู้ชุมนุมรายใดเพราะการชุมนุมยังอยู่ในขอบเขตของกฎหมาย ตอนที่พ.ต.ท.พรเทพ เกิดปัญญา และ พ.ต.ท.สำเริง ส่งเสียง แจ้งว่ามีผู้ชุมนุมปีนรั้วเข้ารัฐสภา ตนก็ไม่ได้จับกุม และไม่ได้ยึดบันไดที่ใช้ปีนเป็นของกลาง เพราะผู้บังคับบัญชาไม่ได้สั่งการ อีกทั้งการปราศรัยก็มิได้ใช้ถ้อยคำส่อเสียดหรือหยาบคาย และการกระทำของนายศิริชัยและนายอำนาจ ก็ไม่มีการกระทำที่ผิดกฎหมายหรือรุนแรง อีกทั้งไม่ทราบว่าจำเลยทั้งสองมีอำนาจสั่งการผู้ชุมนุมหรือไม่ ส่วนรถบรรทุกก็ไม่ได้กีดขวางทางจราจรช่องหลัก

พ.ต.ท. ไพสิฐ เบิกความว่า วันเกิดเหตุตนไม่ได้ประสานงานกับผู้บังคับบัญชา แม้กลุ่มผู้ชุมนุมจะมีจำนวนมากเกินกว่า กำลังของตนจะสามารถควบคุมได้ แต่ผู้ชุมนุมไม่ได้ก่อความวุ่นวายหรือความรุนแรงใดๆ  และเมื่อตนไปถึงรัฐสภาเวลา 11.00 น. ประตูทางด้านถนนอู่ทองในทั้งสองปิดอยู่แล้ว และตอนบ่ายที่เห็นผู้ชุมนุมเดินออกมาจากรัฐสภา ก็ไม่เห็นมีใครเป็นผู้สั่งการและไม่ทราบว่าใครเป็นผู้เปิดประตูดังกล่าว

พ.ต.ท. ไพสิฐ ตอบคำถามถามติง โดยให้การว่า ในวันเกิดเหตุ ตนไม่ได้สังเกตว่าแผ่นป้ายผู้ชุมนุมทำด้วยไม้อะไร เหตุการณ์ชุมนุมไม่ได้ก่อให้เกิดการจราจรติดขัด จุดที่รถบรรทุกจอดก็ไม่กีดขวางทางจราจรหลัก แต่ผิดกฎหมาย และการที่ผู้ชุมนุมปีนรั้วเข้าไปในรัฐสภาก็ถือเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย

สืบพยานโจทก์ปากที่ 13 : พ.ต.อ.สมชาย เชยกลิ่น ผู้กำกับสถานีตำรวจนครบาลดุสิต

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

พ.ต.อ.สมชาย เชยกลิ่น เบิกความว่า ขณะเกิดเหตุตนเป็นผู้กำกับการสถานีตำรวจนครบาลดุสิต หนึ่งวันก่อนเกิดเหตุ กลุ่มผู้ชุมนุมประสานงานมายังนายอาคม วัฒนพันธ์ หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของรัฐสภาว่า จะมีการชุมนุมคัดค้านการออกกฎหมายหลายฉบับในวันที่ 12 ธันวาคม 2550 โดยจะมีคนมาร่วมชุมนุมประมาณ 500 คน

พ.ต.อ.สมชาย เบิกความว่า ในวันเกิดเหตุ เมื่อมาถึงรัฐสภาประมาณ 6.00 – 7.00 น. ก็เห็นผู้ชุมนุมถือป้ายประท้วงและมีผู้สลับกันขึ้นปราศรัยบนรถเวทีแล้ว พ.ต.อ.สมชายสั่งให้ตำรวจบันทึกภาพและเสียงของการชุมนุมไว้ด้วย เท่าที่จับความได้มีการปราศรัยในลักษณะเชิญชวนให้ผู้ชุมนุมเข้าไปในรัฐสภาแต่ไม่ได้พุดว่าให้บุกเข้าไป เวลาประมาณ 11.00 น. ผู้ชุมนุมนำเหล็กรูปตัวยูมาครอบปลายแหลมของรั้วพร้อมทั้งนำบันไดมาพาดและปีนเข้าไป เจ้าหน้าที่พยายามจะห้ามผู้ชุมนุมแต่เพราะมีเจ้าหน้าที่มีจำนวนน้อยกว่าทำให้ผู้ชุมนุมปีนข้ามไปได้สำเร็จ

เมื่อผู้ชุมนุมเข้าไปถึงหน้าประตูชั้นสองของอาคารหนึ่งก็ถีบประตูกระจกจนหลุดไปหนึ่งบาน เจ้าหน้าที่นายหนึ่งที่ประจำอยู่ตรงทางเข้าได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์นี้แต่ไม่ติดใจเอาความ เมื่อ พ.ต.อ.สมชายตามขึ้นมาก็พูดคุยกับจำเลยที่หนึ่งโดยรับปากว่าจะพาไปพบนายมีชัย ฤชุพันธ์ ประธานสนช.แต่จำเลยที่หนึ่งปฏิเสธ ตนจึงแจ้งพล.ต.ท.อัศวิน ขวัญเมือง  ผู้บัญชาการตำรวจนครบาลให้ไปขอให้นายมีชัยยกเลิกการประชุมเพื่อป้องกันเหตุรุนแรง หลังนายมีชัยแถลงปิดประชุมออกสื่อผู้ชุมนุมก็ทยอยกันออกมา ทั้งนี้ไม่มีการติดใจเอาเรื่องใดๆ กับผู้ชุมนุม

พ.ต.ท.สมชาย เบิกความว่า ไม่ทราบว่าใครนำโซ่มาคล้องประตูหรือนำบันไดมาพาดและไม่ทราบว่าใครเป็นผู้สั่งการ ที่พบว่ามีการซุกซ่อนบันไดไว้บนรถเวทีนั้น ตนได้รับรายงานมาจากฝ่ายสืบสวนแต่ไม่ได้เห็นเอง ทั้งนี้หลังเกิดเหตุไม่มีการดำเนินคดีกับผู้ปราศรัย ส่วนใครจะปราศรัยในเชิงยุยงนั้นต้องดูภาพประกอบกับเทปที่บันทึกเสียงไว้ ในช่วงที่มีการปีนรั้ว ตนเห็นจำเลยที่หนึ่งขณะกำลังปีนด้วย

พ.ต.ท.สมชาย กล่าวว่า จำเลยที่เจ็ดปราศรัยชี้ชวนให้ผู้ชุมนุมเข้าไปในรัฐสภาโดยบอกว่า อัยการเคยมีคำสั่งไม่ฟ้องผู้ชุมนุมที่ปีนรั้วทำเนียบรัฐบาลมาแล้ว อย่างไรก็ดี พ.ต.ท.สมชาย ไม่ได้เห็นว่าจำเลยที่เจ็ดเป็นผู้พูดประโยคดังกล่าวด้วยตาตัวเอง เพียงแต่คาดเดาเพราะจำเลยที่เจ็ดปราศรัยบนเวทีเป็นเวลานานทั้งยังเป็นผู้มีความสามารถชักจูงให้ผู้อื่นคล้อยตามด้วย

สืบพยานโจทก์ปากที่ 14 : ร.ต.ท.ชุมพล แสนวิชัย ตำรวจผู้ควบคุมฝูงชน

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

ร.ต.ท.ชุมพล แสนวิชัย ให้การว่าตนเป็นข้าราชการตำรวจ ช่วยราชการเป็นผู้บังคับหมู่ป้องกันปราบปรามฝูงชนที่สถานีตำรวจนครบาลดุสิต ได้รับคำสั่ง ให้เป็นผู้บังคับบัญชาในการควบคุมกลุ่มผู้ชุมนุมเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2550 ซึ่งเป็นวันเกิดเหตุ           

ร.ต.อ.ชุมพล กล่าวว่า หกโมงเช้าของวันเกิดเหตุ ตนไปรวมตัวที่หน้าสวนสัตว์ดุสิตตรงข้ามกับรัฐสภา  เห็นรถกระจายเสียงของผู้ชุมนุมจอดตรงข้ามสวนสัตว์ดุสิตอยู่ก่อนแล้ว เวลาประมาณเจ็ดโมงก็เริ่มเห็นกลุ่มผู้ชุมนุมอยู่ที่หน้ารัฐสภาและมีผู้ขึ้นปราศรัยหลายคนสลับเปลี่ยนกันไป จำไม่ได้ว่าใครขึ้นปราศรัยและปราศรัยเรื่องอะไรบ้าง การปราศรัยบนรถของผู้ชุมนุมนั้นห่างจากจุดที่ตนยืนประจำอยู่ที่ประตูรัฐสภาไม่มาก จึงสามารถเห็นรถของผู้ชุมนุมได้ชัด  

ร.ต.อ.ชุมพล เบิกความต่อว่า  เวลาประมาณสิบโมง ประตูรัฐสภายังไม่เปิดแต่มีผู้ชุมนุมมาอยู่ประตูทางเข้าเป็นจำนวนมาก จนสิบโมงกว่าตนและพวกจึงเข้าไปนั่งพักในสวนสัตว์ดุสิต  เวลา 11 โมง ได้รับแจ้งจากทางวิทยุว่า มีกลุ่มผู้ชุมนุมเข้าไปในรัฐสภาจึงนำเจ้าหน้าที่ตำรวจออกปฏิบัติหน้าที่หน้าประตูทางเข้ารัฐสภา เมื่อมาถึงก็ไม่เห็นใครกำลังปีนรั้ว แต่รู้ได้ว่ามีคนปีนข้ามไปแล้ว และเห็นบันไดไม้ไผ่พาดอยู่และมีเหล็กรางครอบเหล็กแหลมอยู่บนรั้วรัฐสภา ขณะที่ผู้ชุมนุมบางส่วนยังอยู่ด้านนอกรัฐสภา ตนประจำอยู่จุดดังกล่าวอีกประมาณสองชั่วโมง ซึ่งตลอดเวลายังมีการปราศรัยของกลุ่มผู้ชุมนุม

ร.ต.อ.ชุมพลตอบคำถามทนายความจำเลยถามค้านว่า ก่อนมาปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้รับรายงานว่าจะมีการบุกรุก เมื่อมาถึงที่เกิดเหตุก็ไม่พบว่ามีการวางบันได้พาดไว้ที่รั้ว และยังไม่เห็นรางเหล็ก จากจุดที่ตนยืนไม่เห็นบันไดและเหล็กครอบวางอยู่ข้างรถหรือบนรถของผู้ชุมนุม ในวันเกิดเหตุไม่ได้รับคำสั่งให้จับกุมผู้ชุมนุม ไม่ได้รับรายงานว่ามีเหตุการณ์ไม่ปกติ และกลุ่มผู้ชุมนุมยังคงชุมนุมอยู่จนถึงช่วงเย็น

สืบพยานโจทก์ปากที่ 15 :  ร.ต.อ. ภาคิน สิริปุณยาพร ตำรวจสน.ชนะสงคราม           

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

ร.ต.อ.ภาคิน สิริปุณยาพร ให้การว่า ตนรับราชการตำรวจอยู่ที่สถานีตำรวจนครบาลชนะสงคราม วันเกิดเหตุ เวลา 6.00 น. ได้รับคำสั่งให้นำตำรวจสิบนาย ไปรวมกับกองกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจที่สถานีตำรวจนครบาลดุสิต โดยให้นำกำลังไปที่หน้ารัฐสภา

ร.ต.อ.ภาคิน ให้การว่า ตนเห็นรถบรรทุกหกล้อจอดอยู่ทางด้านสวนสัตว์ดุสิต บนรถมีเครื่องขยายเสียงติดอยู่ ตนเห็นนายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) ปราศรัยอยู่บนรถหกล้อคัดค้านการพิจารณากฎหมาย ต่อมาในวันเดียวกันนั้น เวลาประมาณ 8.00 หรือ 9.00 น. ตนได้รับคำสั่งให้ไปประจำที่ประตูช้างต้น ซึ่งอยู่ฝั่งเดียวกับรัฐสภา ห่างจากประตูเข้าออก 30 เมตร โดยจุดที่ยืนรักษาการอยู่สามารถเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ ตนเห็นรถบรรทุกหกล้อเคลื่อนจากฝั่งสวนสัตว์ดุสิตมายังหน้าประตูทางเข้า เวลา 10.00 น. เห็นผู้ชุมนุมนำบันไดมาวางและปีนข้ามเข้าไปในรัฐสภา ขณะเดียวกันกลุ่มผู้ชุมนุมก็ยังปราศรัยต่อเนื่องอยู่ตลอดเวลา ประตูรัฐสภาถูกปิดตั้งแต่ขณะที่ตนมาถึงในตอนเช้า

ร.ต.อ.ภาคิน ตอบคำถามทนายความถามค้านว่า ตนได้ยินเสียงของนายจอนปราศรัยมาก่อนเกิดเหตุ ซึ่งจุดที่ตนประจำอยู่บริเวณช้างต้นเป็นระนาบเดียวกับประตูทางเข้ารัฐสภา ขณะนั้นกลุ่มผู้ชุมนุมกระจายตัวมาอยู่บริเวณประตูช้างต้นที่ตนประจำอยู่และในขณะที่กลุ่มผู้ชุมนุมปีนข้ามรั้วเข้าไปในรัฐสภา ตนยังยืนประจำอยู่ที่ประตูช้างต้นไม่ได้เคลื่อนที่เข้าไปใกล้เพื่อดูเหตุการณ์

ร.ต.อ.ภาคิน ตอบคำถามทนายความถามค้านว่า บรรยากาศของการชุมนุมมีการร้องเพลงและปรบมือ การปราศรัยเท่าที่เห็นอยู่ในกรอบรัฐธรรมนูญ ส่วนกลุ่มผู้ชุมนุมบริเวณประตูทางเข้าถนนอู่ทองในมีผู้ถือป้ายข้อความประท้วง และได้นำป้ายผ้ามาขึงตามรั้วด้วย

ร.ต.อ.ภาคิน ตอบคำถามทนายความต่อว่า ตนไม่ได้ยินกลุ่มผู้ชุมนุมที่ปราศรัยพูดจาให้ละเมิดกฎหมาย ขู่เข็ญ ให้บุกรุกเข้าไปในรัฐสภา คิดว่ากลุ่มบุคคลที่ปีนเข้าไปคือกลุ่มผู้ชุมนุม แต่ไม่สามารถระบุตัวได้แน่ชัด ขณะที่ประจำอยู่ที่ประตูช้างต้นเห็นเจ้าหน้าที่บันทึกภาพกลุ่มผู้ชุมนุม

สืบพยานโจทก์ปากที่ 16 : ด.ต.วีนัส ศรีสุข ตำรวจผู้ควบคุมฝูงชน

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

ด.ต.วีนัส ศรีสุข เบิกความว่า ตนได้รับคำสั่งให้มาปฏิบัติหน้าที่หน้ารัฐสภาเพื่อควบคุมฝูงชนที่จะมาชุมนุม ในวันเกิดเหตุ มาถึงรัฐสภาเวลา 8.00 น. ขณะที่อยู่บริเวณฝั่งสวนสัตว์ดุสิตเห็นกลุ่มผู้ชุมนุมจำนวนมาก มีการปราศรัยบนรถบรรทุกที่ใช้เป็นเวที มีเครื่องขยายเสียง แต่จำไม่ได้ว่าใครเป็นผู้ขึ้นปราศรัย จนเวลา 10.00 น. ตนไปปฏิบัติหน้าที่ตรงประตูบริเวณพระที่นั่งวิมานเมฆ ซึ่งมองไม่เห็นประตูทางเข้ารัฐสภา ต่อมาประมาณ 12.00 น. ได้รับแจ้งจากผู้บังคับกองร้อยว่า ด้านนอกมีปัญหาให้ดูแลประตูให้ดี แต่ไม่ทราบว่าปัญหาดังกล่าวคืออะไร หลังจากนั้นประจำจุดดังกล่าวจนเวลา 17.00 น. จึงกลับบ้านทางลานพระบรมรูปทรงม้า ไม่ผ่านประตูรัฐสภา

ด.ต.วีนัส ตอบคำถามทนายความว่า ไม่ยืนยันว่าภาพในวีซีดีเป็นภาพในวันเกิดเหตุจริงหรือไม่ ขณะที่ประจำอยู่ที่ประตูอภิเษกดุสิตประตูยังเปิดอยู่ มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนเดียว ตลอดทั้งวันไม่มีกลุ่มผู้ชุมนุมมาปิดกั้นบริเวณนี้

ด.ต.วีนัส ตอบคำถามอัยการถามติงว่า ไม่แน่ใจว่าประตูที่ประจำอยู่ชื่ออะไร แต่บริเวณหน้าประตูไม่มีการชุมนุม และไม่ทราบว่าในวันเกิดเหตุสมาชิกสภาและข้าราชการของรัฐสภาเข้าออกประตูใด ปกติสมาชิกสภาจะเข้าออกทางประตูถนนอู่ทองใน นอกจากนั้นตนเองยอมรับว่าบรรยากาศการชุมนุมในวีซีดีวัตถุพยานเป็นภาพในวันเกิดเหตุจริง

สืบพยานโจทก์ปากที่ 17 : พ.ต.ท.สหภูมิ ชมพูธวัชสถิต ตำรวจผู้บังคับบัญชาการสืบสวนหาข่าว

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

พ.ต.ท.สหภูมิ ชมพูธวัชสถิต ให้การว่า ตนรับราชการอยู่ที่กองกำกับการสอง กองกำกับการตำรวจสันติบาลหนึ่ง มีหน้าที่สืบสวนหาข่าวของกลุ่มมวลชนที่มีผลกระทบต่อความมั่นคงและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา

พ.ต.ท.สหภูมิ กล่าวว่า ในวันเกิดเหตุผู้ใต้บังคับบัญชาของตนไปสืบสวนหาข่าวความเคลื่อนไหวทางการเมืองบริเวณหน้ารัฐสภา ตนไม่ได้ไปดูเหตุการณ์ในวันเกิดเหตุ แต่ตนประจำอยู่ที่สำนักงาน โดยมีผู้ใต้บังคับบัญชาของตนคอยรายงานสถานการณ์ความเคลื่อนไหวให้ตนทราบอยู่ตลอด ตนได้รับรายงานว่าผู้ชุมนุมนำรถบรรทุกมาจอดบริเวณหน้ารัฐสภาและใช้รถคันดังกล่าวเป็นเวทีปราศรัยและปิดประตูรัฐสภาโดยใช้โซ่คล้อง เพื่อมิให้สมาชิกสภาเข้าประชุม โดยมีนายจอน อึ๊งภาการณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) ขึ้นปราศรัยบนเวที  เวลา 11.30 น. ตนได้รับรายงานว่ากลุ่มผู้ชุมนุมจำนวนประมาณ 100 คนได้ใช้บันไดพาดที่รั้วปีนข้ามเข้าไปในรัฐสภาและอยู่ในบริเวณรัฐสภานานสองชั่วโมง ต่อมาได้มีการเจรจาระหว่างนายมีชัย ฤชุพันธ์ ประธานสภากับนายจอน โดยมี พล.ต.ท.อัศวิน ขวัญเมือง เป็นผู้ร่วมเจรจาด้วย เกี่ยวกับเรื่องที่ทางสภาจะหยุดพิจารณากฎหมายในวันนี้ โดยมีเงื่อนไขให้ผู้ชุมนุมออกจากบริเวณรัฐสภา ทำให้การชุมนุมได้ยุติลง กลุ่มผู้ชุมนุมได้ทยอยออกมาจากรัฐสภา

พ.ต.ท.สหภูมิ ให้การว่า ตนได้รับรายงานว่ากลุ่มผู้ชุมนุมต้องการคัดค้านการพิจารณากฎหมาย 11 ฉบับที่ สนช.จะพิจารณา อันเป็นกฎหมายเกี่ยวกับความมั่นคง กฎหมายเกี่ยวกับวิทยุกระจายเสียงและกฎหมายเกี่ยวกับการแปรรูปรัฐวิสาหกิจ และก่อนวันเกิดเหตุผู้ชุมนุมได้ยื่นข้อเรียกร้องไปยังประธานรัฐสภาเกี่ยวกับการคัดค้านกฎหมายข้างต้น แต่สภาไม่ฟังเสียงเรียกร้อง

พ.ต.ท.สหภูมิ เบิกความว่า นายจอนมาชุมนุม แต่ไม่ได้การกระทำการที่รุนแรง ขณะเกิดเหตุตนทราบว่า นายไพโรจน์ พลเพชร (จำเลยที่แปด) ดำรงตำแหน่งสมาชิกสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ต้องการคัดค้านการพิจารณากฎหมายเกี่ยวกับความมั่นคง เนื่องจากกฎหมายดังกล่าวจะกระทบต่อสิทธิเสรีภาพของประชาชนและเป็นการให้อำนาจทหารจนเกินขอบเขต และปราศจากการตรวจสอบโดยอำนาจตุลาการ นายสาวิทย์ แก้วหวาน (จำเลยที่สอง) และ นายศิริชัย ไม้งาม (จำเลยที่สาม) เกี่ยวข้องกับองค์กรแรงงานรัฐวิสาหกิจ คัดค้านกฎหมายเกี่ยวกับการแปรรูปรัฐวิสาหกิจ จำเลยทั้งสิบมาคัดค้านการพิจารณากฎหมาย มีจุดประสงค์เพียงเพื่อคัดค้านการพิจารณากฎหมายของ สนช. และต้องการให้สมาชิกผู้แทนที่มาจากเลือกตั้งเป็นผู้พิจารณากฎหมายดังกล่าวเท่านั้น ซึ่งในวันเกิดเหตุผู้ชุมนุมต้องการจะยื่นข้อเรียกร้อง แต่ทางรัฐสภาได้ปิดประตูไม่ให้เข้าพบ

พ.ต.ท.สหภูมิ ให้การว่า ผู้ใต้บังคับบัญชาของตนได้ถ่ายภาพผู้ชุมนุมในขณะที่อยู่บริเวณนอกรัฐสภาและขณะที่ปีนบันไดข้ามรั้วเข้าไปในรัฐสภาเป็นรูปถ่าย แต่ตนมิได้รับรายงานว่าใครเป็นบุคคลแรกที่ปีนข้ามรั้วเข้าไปและไม่ได้รับรายงานด้วยว่ากลุ่มผู้ชุมนุมได้เตรียมบันไดและรางเหล็กไปด้วย ตนไม่ทราบว่าใครเป็นผู้สั่งการให้นำโซ่ไปคล้องประตูและใช้บันไดพาดรั้วเพื่อปีนเข้าไปในบริเวณรัฐสภา

สืบพยานโจทก์ปากที่ 18 : ด.ต.สรกฤช เกิดมณีเดชากร ตำรวจผู้สืบสวนหาข่าว

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

ด.ต.สรกฤช เกิดมณีเดชากร ให้การว่า ขณะเกิดเหตุตนดำรงตำแหน่งผู้บังคับหมู่ กองกำกับการสอง กองกำกับการตำรวจสันติบาล มีหน้าที่หาข่าว สอบสวนเกี่ยวกับบุคคลที่เป็นภัยต่อความมั่นคงของรัฐ

ด.ต.สรกฤชกล่าวว่า ก่อนเกิดเหตุ ตนได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้สืบสวนหาข่าว โดยรับผิดชอบเฉพาะส่วนของนายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) ได้ทราบวันและเวลาที่กลุ่มผู้ชุมนุมนัดกัน คือ เวลาประมาณ 6.00 – 7.00 น. ที่บริเวณหน้ารัฐสภา เมื่อตนไปถึงที่เกิดเหตุ เห็นว่าบริเวณดังกล่าวมีผู้ชุมนุมหลายร้อยคนปราศรัยโดยใช้รถบรรทุกหกล้อติดเครื่องขยายเสียง รถดังกล่าวเคลื่อนที่ไปยังบริเวณหน้ารัฐสภาซึ่งประตูรั้วปิดไว้โดยมีโซ่คล้องอยู่หลายเส้น ตนสามารถจำหน้านายจอน และนายไพโรจน์ พลเพชร (จำเลยที่แปด) ซึ่งเป็นผู้กล่าวปราศรัยได้ชัดเจน

ด.ต.สรกฤช กล่าวต่อว่า หลังจากนั้นตนเห็นกลุ่มผู้ชุมนุมหลายสิบคนใช้บันไดสามถึงสี่อันปีนข้ามรั้วรัฐสภาและบุกเข้าไปในบริเวณรัฐสภา บันไดดังกล่าวถูกเก็บมิดชิดอยู่ในรถบรรทุก ซึ่งขณะนั้นยังมีผู้ปราศรัยอยู่บนรถบรรทุกตลอดเวลา ภายหลัง กลุ่มผู้ชุมนุมดังกล่าวได้เปิดประตูรัฐสภาออกมาจากด้านในพร้อมกับเสียงปราศรัยของนายจอนว่า สนช.มีมติเลื่อนการประชุมแล้ว

ด.ต.สรกฤช เบิกความว่า ประตูรัฐสภาปิดอยู่โดยมีเจ้าหน้าที่ของรัฐสภานำโซ่มาคล้องไว้ และบันไดที่กลุ่มผู้ชุมนุมนำไปใช้ปีนรั้วถูกเก็บมิดชิดอยู่ในรถบรรทุกที่ใช้ปราศรัย และตนไม่ได้ยินจำเลยทั้งสิบพูดยุยงให้กลุ่มผู้ชุมนุมใช้ความรุนแรงหรือล่วงละเมิดกฎหมายหรือปีนเข้าไปในรัฐสภาแต่อย่างใด เพียงแต่ชุมนุมปราศรัยเพื่อคัดค้านการพิจารณาร่างกฎหมาย 11 ฉบับของสนช. ซึ่งเป็นกฎหมายที่มีผลกระทบต่อสิทธิของประชาชนและประโยชน์สาธารณะเท่านั้น

ด.ต.สรกฤชกล่าวด้วยว่า จำเลยทั้งสิบไม่มีผู้ใดสั่งการหรือบังคับผู้ชุมนุม เนื่องจากกลุ่มผู้ชุมนุมมีหลายกลุ่ม รวมถึงกลุ่มผู้ชุมนุมเองก็มิได้มีการวางแผนหรือแบ่งหน้าที่กันทำแต่อย่างใด นอกจากนี้ ภายหลังจากที่ตกลงกันแล้ว รัฐสภาได้เปิดประตูรั้วทางเข้าและมวลชนที่อยู่นอกรั้วได้เข้าไปรับผู้ชุมนุมที่อยู่ในรั้วโดยชุลมุนวุ่นวายกันพอสมควร ซึ่งอาจจะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ทำตัวกลมกลืนกับผู้ชุมนุมปะปนอยู่ด้วย

ด.ต.สรกฤชตอบทนายความจำเลยถามค้านต่อ โดยกล่าวว่านายจอนไม่เคยมีส่วนร่วมในการชุมนุมลักษณะดังกล่าวมาก่อน และการคัดค้านร่างกฎหมายดังกล่าวมักจะกระทำโดยการประชุม สัมมนาเชิงวิชาการ ไม่เคยปรากฏลักษณะที่จะล้มล้างรัฐบาลหรือกฎหมายหรือกระทำการรัฐประหาร ทั้งยังไม่เคยปรากฎว่านายจอนได้คัดค้านกฎหมายอื่นที่ออกโดยสนช.แต่อย่างใด

ด.ต.สรกฤชกล่าวด้วยว่า ขณะที่รถบรรทุกที่ใช้ปราศรัยจอดอยู่ ตนไม่เห็นเชือกและบันไดในรถคันดังกล่าว ตนได้ยินเสียงคนสั่งการให้ปีนเข้าไปในรัฐสภา แต่จำไม่ได้ว่าเป็นเสียงของผู้ใด ประกอบกับสภาพของการชุมนุมในวันเกิดเหตุ ไม่มีผู้ชุมนุมคนใดมีลักษณะสามารถสั่งการผู้ชุมนุมให้กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งได้ และในการถือป้ายผ้า ป้ายประท้วงของผู้ชุมนุม ก็ไม่มีการใช้ถ้อยคำที่รุนแรงหรือยุยงให้กลุ่มผู้ชุมนุมบุกรุกเข้าไปในรัฐสภาแต่ประการใด นอกจากนี้ หลังจากที่ผู้ชุมนุมได้ปีนเข้าไปในรัฐสภาและก่อนที่จะออกมาจากรัฐสภาด้านนอกรั้ว ผู้ชุมนุมมิได้ใช้ความรุนแรงแต่อย่างใด อย่างไรก็ตามตนได้ให้การกับพนักงานสอบสวนว่า บันไดที่กลุ่มผู้ชุมนุมนำมาใช้ปีนข้ามกำแพงนั้น ผู้ชุมนุมได้ตระเตรียมมาก่อน โดยนำมาใส่ท้ายรถบรรทุกหกล้อที่ใช้ปราศรัย

ด.ต.สรกฤชตอบคำถามโจทก์ถามติงว่า โดยปกติ ก่อนการชุมนุมมักจะมีการหารือกันมาก่อนเสมอ รวมถึงการชุมนุมครั้งดังกล่าวด้วย และในวันเกิดเหตุ  ตนได้ยินเสียงคนยุยงให้ปีนเข้าไปในรัฐสภา แต่จำไม่ได้ว่าเป็นเสียงของผู้ใดและคิดว่าอาจจะไม่ใช่จำเลยทั้งสิบ เนื่องจากในวันดังกล่าว มีผู้ร่วมชุมนุมหลายคนขึ้นไปบนเวทีปราศรัย

ด.ต.สรกฤชตอบคำถามทนายความจำเลยว่า นายจอนได้อ่านแถลงการณ์ด้านนอกอาคารรัฐสภาให้ประธานสนช.หยุดการพิจารณาร่างกฎหมาย หากไม่หยุดพิจารณา กลุ่มผู้ชุมนุมจะชุมนุมคัดค้านต่อไป หมายความว่า จะมาชุมนุมคัดค้านในวันอื่น มิใช่ชุมนุมคัดค้านในวันดังกล่าว และตนเชื่อว่าผู้ชุมนุมน่าจะได้เตรียมบันไดใส่รถบรรทุกมาก่อนแล้ว เนื่องจากแม้ตนจะไม่เห็นผู้ชุมนุมยกบันไดออกมาจากรถบรรทุกดังกล่าว แต่บริเวณดังกล่าวก็ไม่มีที่ใดจะใช้เก็บบันไดได้ และผู้ชุมนุมได้ถือบันไดออกมาจากบริเวณที่รถบรรทุกจอดอยู่นั่นเอง

สืบพยานโจทก์ปากที่ 19 : ด.ต.วรวุฒิ สารจัน ผู้บังคับหมู่ช่วยราชการงานสืบสวน สน. ดุสิต

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

ด.ต.วรวุฒิ สารจัน เบิกความว่า วันที่ 12 ธันวาคม 2550 ผู้ชุมนุมมาถึงหน้ารัฐสภาประมาณ 7.30 น. มีผู้ปราศรัยคัดค้านการออกกฎหมายของสนช.และเรียกร้องให้สนช. ลาออกบนรถเวทีติดเครื่องเสียง

ด.ต.วรวุฒิ เบิกความว่า ประมาณ 9.10 น. รถเวทีเคลื่อนมายังประตูทางเข้ารัฐสภา ซึ่งปิดแล้ว ผู้ชุมนุมใช้โซ่คล้องประตูทางเข้า ตนเห็นนายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) นายสาวิทย์ แก้วหวาน (จำเลยที่สอง) นายพิชิต ชัยมงคล (จำเลยที่สี่) และจำเลยที่เจ็ดถึงสิบ ขึ้นปราศรัยบนรถเวที นายอำนาจ พละมี (จำเลยที่เจ็ด) เป็นโฆษก เวลา 11.15 น. ผู้ชุมนุมใช้เหล็กวางครอบเหล็กแหลมและนำบันไดไม้ไผ่ประมาณสิบอันวางพาดรั้วเพื่อใช้ปีน ตนถ่ายภาพนายจอน นายไพโรจน์ พลเพชร (จำเลยที่แปด) น.ส.สารี อ๋องสมหวัง (จำเลยที่เก้า) และน.ส.สุภิญญา กลางณรงค์ (จำเลยที่สิบ) ขณะปีนข้ามรั้วไว้ ส่วนนายอำนาจปราศรัยอยู่บนเวที ขณะเดียวกันมีบุคคลพูดว่า "พวกเราจะบุกเข้าไปมั้ย เข้าไม่เข้า" ผู้พูดเป็นหนึ่งในจำเลยแต่ไม่ทราบว่าใคร

ด.ต.วรวุฒิ กล่าวว่า ผู้ชุมนุมที่เข้าไปในห้องโถงรัฐสภามีจำเลยที่หนึ่งถึงหกและแปดถึงสิบอยู่ด้วย ตนทราบจากเจ้าตัวว่านายศิริชัย (จำเลยที่สาม) ไม่มีอำนาจควบคุมมวลชน มวลชนเป็นของนายจอน  เมื่อนายมีชัย ฤชุพันธ์ ประธาน สนช. แถลงข่าวยุติการประชุมผู้ชุมนุมทยอยเดินออกจากรัฐสภา จากนั้นนายจอน นายสาวิทย์ นายศิริชัย นายอำนาจ และน.ส.สุภิญญาขึ้นเวทีแจ้งข่าวแก่ผู้ชุมนุมโดยใชัเวลาไม่นาน

ด.ต.วรวุฒิ เบิกความว่า ระหว่างที่ผู้ชุมนุมและจำเลยปีนรั้วไม่มีการสั่งการ ไม่มีการทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่หรือทำลายทรัพย์สินของรัฐสภาและไม่ได้ขัดขวางการเข้าออกของสมาชิกสนช.

ด.ต.วรวุฒิ เบิกความตอบโจทย์ถามติงว่า บนรถเวทีมีเหล็กครอบพร้อมบันได คาดว่าน่าจะมีการเตรียมการมาก่อน

สืบพยานโจทก์ปากที่ 20 : ด.ต.อนวัช  ชัยหมื่น  ตำรวจผู้บันทึกภาพเคลื่อนไหวระหว่างเกิดเหตุ

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

ด.ต.อนวัช ชัยหมื่น เบิกความว่า ในวันที่ 12 ธันวาคม 2550 ตนได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้ไปหาข่าวและข้อมูลเกี่ยวกับความเคลื่อนไหวของกลุ่มผู้ชุมนุมที่มาคัดค้านการออกกฏหมาย โดยถ่ายภาพเคลื่อนไหวพร้อมเสียง  ก่อนหน้านี้ตนเคยได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่นี้มาก่อน จึงมักรู้จักกับกลุ่มผู้ชุมนุมที่ชุมนุมรัฐสภา ปกติการชุมนุมมักจะมีแกนนำ ซึ่งทำหน้าที่ปราศรัย ยื่นหนังสือ และเจรจา  ตนทราบว่ากลุ่มผู้ชุมนุมต้องการคัดค้านการออกกฏหมายและต้องการให้สมาชิกสภานิติบัญญัติลาออก โดยกลุ่มผู้ชมนุมในวันเกิดเหตุประกอบด้วยผู้ที่ทำงานรัฐวิสาหกิจ กลุ่มนักศึกษา กลุ่มสมัชชาคนจน กลุ่มสลัมสี่ภาค กลุ่มคณะกรรมการประสานงานพัฒนาเอกชน ซึ่งมาในนามขององค์กรภาคประชาชน           

ด.ต.อนวัชกล่าวว่า เวลา 7.00 น. ตนแต่งกายนอกเครื่องแบบและพกวิทยุสื่อสารและกล้องวีดีโอ  อยู่ที่ประตูทางเข้าออกรัฐสภา เห็นผู้ชุมนุมกลุ่มหนึ่งอยู่รัฐสภาและฝั่งสวนสัตว์ดุสิต ซึ่งขณะนั้นประตูรัฐสภายังไม่ปิด   รถบรรทุกหกล้อซึ่งเป็นเวทีปราศรัยอยู่ทางฝั่งสวนสัตว์ดุสิต ตนถ่ายวีดีโอตอนที่นายพิชิต ชัยมงคล (จำเลยที่สี่) และนายอำนาจ พละมี(จำเลยที่เจ็ด) ซึ่งเป็นโฆษก ขึ้นไปปราศรัยบนรถหกล้อ และมีคนอื่นสลับหมุนเวียนกันไป รวมทั้งนายจอน อึ๊งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) นายสาวิทย์ แก้วหวาน (จำเลยที่สอง) นายศิริชัย ไม้งาม (จำเลยที่สาม) นายอนิรุทธิ์ ขาวสนิท (จำเลยที่ห้า) และ นายไพโรจน์ พลเพชร (จำเลยที่แปด) เนื้อหาการปราศรัยเป็นการคัดค้านไม่ให้ออกกฎหมาย ซึ่งตนได้บันทึกวีดีโอภาพขณะมีการปราศรัย

ด.ต.อนวัชกล่าวต่อว่า เวลาประมาน 9.00 น. รถบรรทุกที่เป็นเวทีปราศรัยได้เคลื่อนที่มาจอดหน้าทางเข้ารัฐสภา ขณะนั้นประตูทางเข้ารัฐสภาปิดอยู่และยังไม่มีการประชุมสมาชิกสภา  แต่มีสภาชิกสภาเริ่มเข้ามาที่รัฐสภาโดยเข้าประตูฝั่งพระที่นั่งอนันตสมาคม ซึ่งผู้ชุมนุมก็ไม่ได้ตามเข้าไปทางที่ประตูนั้น  นอกจากนี้กลุ่มผู้ชุมนุมบางส่วนนำโซ่ไปคล้องที่ประตูรัฐสภา ซึ่งเป็นประตูรั้วใหญ่ใช้สำหรับเข้าออกรัฐสภาทำให้ช้าราชการไม่สามารถเข้าออกได้ จึงต้องใช้ประตูทางเข้าออกฝั่งพระที่นั่งฯ แทน

ด.ต.อนวัชเบิกความว่า จนเวลา 11.00 น. ตนเห็นผู้ชุมนุมถือบันไดไม้ใผ่ประมาณสิบอันมาพาดบริเวณรั้วของรัฐสภา รวมทั้งมีเหล็กครอบปลายแหลมของรั้วด้วย จากนั้นมีผู้ชุมนุมบางส่วนได้ปีนเข้าไปในรัฐสภา  แต่การปีนรั้วของผู้ชุมนุมนั้นจำเลยทั้งสิบไม่ได้สั่งให้ผู้ชุมุนมปีน    ตนเห็นนายจอนซึ่งตนเคยเห็นหน้า  และนายไพโรจน์ซึ่งตนรู้จัก ปีนเข้าไปด้วย หลังจากผู้ชุมนุมปีนเข้าไปในรัฐสภาแล้วก็ตรงไปยังอาคารรัฐสภา ตนก็ปีนตามเพื่อไปถ่ายวีดีโอต่อ  พอไปถึงก็เห็นว่ามีผู้ชุมนุมบางส่วนเข้าไปในห้องโถงหน้าห้องประชุมแล้วและ ผู้ชุมนุมอีกส่วนหนึ่งยืนรอนอกประตูกระจกซึ่งตะโกนโห่ร้อง  ส่วนกลุ่มผู้ชุมนุมในห้องโถงนั่งเป็นระเบียบ ในกลุ่มนี้ตนเห็นนายจอน นายไพโรจน์ นางสาวสารี อ๋องสมหวัง (จำเลยที่เก้า) นายศิริชัย และนายสาวิทย์  แต่การเข้าไปของผู้ชุมนุมไม่มีการทำลายทรัพย์สินราชการและทำร้ายร่างกายเกิดขึ้น  จากนั้น ตนเห็นพล.ต.ท.อัศวิน ขวัญเมือง เจรจากับนายจอนและนายไพโรจน์ โดยต้องการให้ยุติการประชุมสภา  เมื่อตนทราบว่า นายมีชัยแถลงข่าวยุติการประชุม  กลุ่มผู้ชุมนุมจึงทยอยออกจากรัฐสภา โดยเจ้าหน้าที่รัฐสภาเป็นคนเปิดประตูให้ซึ่งตนก็เดินตามผู้ชุมนุมออกไป  ต่อมาประมาณ 15.00 น. การชุมนุมจึงยกเลิก และไม่มีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้น  

สืบพยานโจทก์ปากที่ 21 : ร.ต.อ.พงศธร เจริญชัยประกิจ ตำรวจผู้ถอดเทปคำปราศรัยผู้ชุมนุม

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

ร.ต.อ.พงศธร เจริญชัยประกิจ เบิกความว่า ตนได้รับมอบหมายให้ถอดเทปคำปราศรัยของการชุมนุมเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2550 ในการถอดเทป ตนจะถอดข้อความเสียงที่จับใจความได้ทุกคำพูดโดยไม่มีการตัด มีการนำภาพจำเลยทั้งสิบมาประกอบการถอดเทปของตนด้วย

ในการถอดเทป หากมีความสงสัยเกี่ยวกับจำเลยแต่ละคน ตนจะประสานงานไปยังผู้บันทึกภาพโดยเรียกให้มาดูและยืนยัน ในกรณีที่ปรากฏเสียงแต่ไม่แน่ชัดว่าเป็นจำเลยคนใดตนจะระบุเพียงว่าเป็นผู้ปราศรัย แต่ถ้าเป็นกรณีที่จำเลยคนใดพูดต่อเนื่องแม้ไม่ปรากฏภาพก็จะระบุว่าเป็นจำเลยคนดังกล่าว

ร.ต.อ.พงศธร กล่าวว่า ที่ตนถอดเทปว่าตำรวจเป็นคนปิดประตูรัฐสภานั้นเป็นการถอดข้อความตามเสียงที่ปรากฏในภาพเท่านั้น ส่วนข้อเท็จจริงเป็นอย่างไรตนไม่ทราบ ตามที่ถอดเทป กลุ่มผู้ชุมนุมเคลื่อนตัวมาปิดประตูทางเข้าพระที่นั่งอภิเษกดุสิตประมาณ 09.45 น. ตามเอกสารหมายจ.36 และ จ.37 แผ่นแรก ที่ระบุว่าผู้ชุมนุมนำรถมาขวางประตูนั้น เป็นถ้อยคำที่ร.ต.อ.พงศธรระบุไว้เองไม่ใช่ข้อความที่ปรากฎตามข่าว  ร.ต.อ.พงศธรยังกล่าวอีกว่า ตนจำไม่ได้ว่าระหว่างถอดเทปมีถ้อยคำหยาบคายหรือไม่ จำได้ไม่ว่ามีการพูดยุยงหรือมีการทำร้ายเจ้าหน้าที่หรือไม่ และจำไม่ได้ว่าพนักงานสอบสวนแจ้งข้อหาอะไรแก่จำเลยบ้าง สำหรับคำถามที่ว่าการถอดเทปภาพและเสียงไม่สามารถระบุว่าใครคือแกนนำใช่หรือไม่ ร.ต.อ.พงศธรขอไม่ตอบ

ร.ต.อ.พงศธร เบิกความว่า เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในวันเดียวกันและสถานที่เดียวกัน

สืบพยานโจทก์ปากที่ 22 : พ.ต.อ. สุรพงษ์ ชัยจันทร์ ผู้กำกับการศูนย์สืบสวน กองบัญชาการตำรวจนครบาล

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

พ.ต.อ.สุรพงษ์ ชัยจันทร์ เบิกความว่า วันที่ 12 ธันวาคม 2550 ตนไม่อยู่ในที่เกิดเหตุ  แต่รับแจ้งว่ามีกลุ่มผู้ชุมนุมบริเวณหน้ารัฐสภา จึงส่งผู้ใต้บังคับบัญชาไปสังเกตการณ์ พร้อมบันทึกภาพและเสียง ภายหลังผู้ใต้บังคับบัญชาแจ้งกลับมาว่า มีการปีนรั้วเข้าไปในรัฐสภาและผู้ชุมนุมเข้าไปอยู่ในห้องประชุมบนอาคารรัฐสภา

จากนั้นมีตำรวจ สน.ดุสิตเข้าไปเจรจากับกลุ่มผู้ชุมนุมแต่ไม่สำเร็จ ต่อมาผู้ชุมนุมทยอยกันออกมาด้านนอกรัฐสภา เพราะบรรลุวัตถุประสงค์คือสนช.ยุติการประชุมพิจารณากฎหมาย

พ.ต.อ.สุรพงษ์ เบิกความว่า แกนนำในการชุมนุมคือผู้ปราศรัย รวมทั้งเป็นตัวแทนเจรจาและยื่นหนังสือข้อเรียกร้อง ในวันเกิดเหตุตนพบว่าจำเลยที่ หนึ่ง สาม หก แปด เก้า และ สิบเป็นแกนนำ การชุมนุมวันดังกล่าวเกิดจากการรวมตัวของคนหลายกลุ่มที่เดือดร้อนจากการออกกฎหมายของสนช.

พ.ต.อ.สุรพงษ์ กล่าวว่า ภาพที่ผู้ใต้บังคับบัญชาถ่ายมาไม่ปรากฏว่าผู้ใดเป็นผู้สั่งการให้ผู้ชุมนุมปีนรัฐสภา และผู้ใดนำอุปกรณ์การปีนรั้วมาหรือสั่งให้นำบันไดไปพาดรั้วรัฐสภา ผู้ที่ขึ้นปราศรัยไม่ได้มีลักษณะเป็นหัวหน้าสั่งการ ไม่มีการมั่วสุม ก่อความวุ่นวายหรือใช้ความรุนแรง

พ.ต.อ.สุรพงษ์ เบิกความว่า การชุมนุมน่าจะมีการนัดหมายและเตรียมอุปกรณ์มาก่อน ผู้เป็นแกนนำดูได้จากพฤติการณ์ในการชุมนุม เช่น การขึ้นไปปราศรัยบนเวที การยื่นข้อเรียกร้อง และการเป็นตัวแทนในการเจรจา

สืบพยานโจทย์ปากที่ 23 : นายทองเบิ้ม ชูวงศ์ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรัฐสภา

นายทองเบิ้ม ชูวงศ์ เบิกความว่า วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2550 วันเกิดเหตุตนมาประจำการที่ประตูสองตั้งแต่เวลาประมาณ7.00 น. ซึ่งประตูเปิดแล้ว และมีตำรวจมาประจำในบริเวณรัฐสภาแล้ว  เวลา 8.00 น. มีผู้ชุมนุมอยู่บริเวณฝั่งตรงข้ามรัฐสภาประมาณ 400-500 คน โดยต่างถือป้ายข้อความประท้วงสภานิติบัญญัติแห่งชาติ และใช้รถหกล้อเป็นเวทีปราศรัย ทางฝ่ายรักษาความปลอดภัยไม่มีการเตรียมรับมือกับผู้ชุมนุมมาก่อน

นายทองเบื้มกล่าวว่า เวลาประมาณ 9.30 น. ฝ่ายรักษาความปลอดภัยปิดประตูทางเข้าออกฝั่งถนนอู่ทองในขณะที่รถหกล้อเคลื่อนเข้ามา โดยมีตำรวจยืนรักษาการณ์อยู่ที่รั้วด้านนอก แต่ไม่ทราบว่าตำรวจได้ช่วยอำนวยความสะดวกให้รถหกล้อเข้ามาจอดที่บริเวณประตูรัฐสภาหรือไม่ หลังปิดประตู เจ้าหน้าที่ลั่นดาลและคล้องโซ่

นายทองเบิ้มเบิกความว่า ผู้ชุมนุมได้นำโซ่มาคล้องทับที่ประตูเพื่อมิให้คนเข้าหรือออกได้ จากนั้นผู้ชุมนุมนำเหล็กมาครอบปลายรั้วที่มีลักษณะแหลมคม นำบันไดไม้มาพาด และพยายามปีนเข้าไป  เมื่อเข้ามาภายในรั้วรัฐสภาแล้ว ผู้ชุมนุมวิ่งกรูกันเข้าไปที่บริเวณชั้นสองของอาคารหนึ่ง ซึ่งเป็นทางเข้าสู่ห้องประชุมรัฐสภา

นายทองเบิ้มเบิกความว่า ตนตามผู้ชุมนุมขึ้นไปบริเวณชั้นสองของอาคารหนึ่งเมื่อเวลาประมาณ 11.00 น.  ตนทราบว่านายอำนาจ พละมี (จำเลยที่เจ็ด) ได้ขึ้นปราศรัยยั่วยุขณะที่ผู้ชุมนุมกำลังปีนรั้ว แต่ไม่ได้ยินว่ามีการสั่งให้บุกรัฐสภา  เท่าที่ทราบ ตำรวจไม่ได้จับกุมผู้ชุมนุม และไม่พบว่าผู้ชุมนุมทำลายทรัพย์สินหรือทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่

นายทองเบิ้มกล่าวว่า เมื่อตามผู้ชุมนุมขึ้นไปที่หน้าห้องประชุมก็ทราบว่าสนช.ยังประชุมอยู่ เพราะได้ยินเสียงจากลำโพง ผู้ชุมนุมไม่ได้พยายามบุกเข้าไปในห้องประชุม ในครั้งแรกมีการส่งเสียงโห่ฮา แต่สักครู่หนึ่งก็นั่งลงเรียบร้อย เห็นว่ามีสมาชิกสนช.บางท่านเดินเข้ามาเจรจา แต่ไม่ทราบว่าเป็นใครและก็ไม่ทราบว่ามีนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่มาร่วมเจรจาด้วยหรือไม่

นายทองเบิ้มเบิกความว่าจำนายจอน อึ้งภากรณ์ (จำเลยที่หนึ่ง) ได้ เพราะนายจอนเคยดำรงตำแหน่งเป็นสมาชิกวุฒิสภา  ตนไม่ทราบว่านายจอนจะเข้ามาอย่างไร แต่เห็นว่านายจอนกำลังถือโทรโข่งปราศรัยอยู่ในรัฐสภา

สืบพยานโจทก์ปากที่ 24 : นายจุฑาธวัช อินทรสุขศรี อดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

นายจุฑาธวัช อินทรสุขศรี เบิกความว่า วันเกิดเหตุ เป็นวันที่มีการประชุม ตนมารัฐสภาเวลาประมาณ 9.00 น. เข้ารัฐสภาทางประตู 2 เห็นคนส่วนหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้า ฝั่งราชวิถีมีคนเยอะ และมีคนนั่งหน้าสวนสัตว์ดุสิต ตนไม่ทราบมาก่อนว่าจะมีการชุมนุม ตอนที่เข้ารัฐสภามายังไม่เห็นรถกระจายเสียง ก่อนหน้านี้ไม่มีการชุมนุมต่อต้านการประชุมมาก่อน

นายจุฑาธวัช เล่าว่า ในวันเกิดเหตุเวลาประมาณ 11.00 น. ขณะกำลังประชุมได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยล็อคกลอนปะตู จึงเดินอ้อมไปดู เห็นกลุ่มคนนั่งและเดินไปมาส่งเสียงด่า เห็นนายจอน อึ๊งภากรณ์ นายศิริชัย ไม้งามและนายสาวิทย์ แก้วหวาน ทั้งสามคนข้างหน้าทางเข้าห้องประชุม เชื่อว่าทั้งสามน่าจะเป็นแกนนำเพราะปราศรัยบนเวทีและมีคนเชื่อฟัง สมัยเรียนรู้จักกับนายจอนอยู่ในกลุ่มเด็กดีและไม่เคยมีประวัติในการสนับสนุนความรุนแรง

นายจุฑาธวัช เบิกความว่า ตนไม่เห็นว่าผู้ชุมนุมเข้ามาข้างในได้อย่างไร แต่วิเคราะห์แล้วว่า รปภ.ปิดประตูแล้วผู้ชุมนุมปีนเข้ามากันเอง ผู้ชุมนุมไม่ได้บุกเข้ามาในห้องประชุม การบุกเข้ามาถึงหน้าห้องประชุมทำให้ในห้องประชุมไม่สามารถประชุมต่อได้ เพราะเสียงดังเข้าไปข้างใน แต่หลังจากที่ผู้ชุมนุมกลับไปแล้ว ก็ยังมีการประชุมต่อไปอีก ไม่ได้มีใครมาขวางหรือก้าวก่าย

นายจุฑาธวัช ให้การว่า ตอนที่นางสาวพจนีย์ รองประธานสภาฯ ถามความเห็นที่ประชุมว่าจะพักการประชุมดีหรือไม่ ตนได้ออกจากห้องไปดูเหตุการณ์ข้างนอกแล้ว และไม่ทราบว่ามีการเลื่อนประชุมไปตอนบ่ายโมง ซึ่งไม่เกินเวลาบ่ายโมง ผู้ชุมนุมก็กลับไปแล้ว เพราะตอนนั้นอยู่ในห้องอาหาร พอเข้าไปในห้องประชุม ประธานมีชัยก็สั่งเลิกประชุมแล้ว ตอนขับรถออกไปจากรัฐสภา ผู้ชุมนุมก็เดินออกไปก่อนแล้ว ตนไม่เห็นตำรวจหรือเจ้าหน้าที่จับกุมผู้ชุมนุม

นายจุฑาธวัช ให้การด้วยว่า การบุกรุกเข้าไปในที่เขตพระราชฐานและไม่มีรัฐธรรมนูญไหนรับรอง ในการพิจารณากฎหมายไม่มีกำหนดว่าจะต้องเสร็จภายในวันที่ 12 ธันวาคม

นายจุฑาธวัช เบิกความต่อว่า วาระการประชุมที่พิจารณากฎหมาย 33 ฉบับ ไม่ใช่ว่าจะต้องเสร็จภายวันที่ 12 ธันวาคม 2550 หากวันนั้นมีการประชุมก็เป็นไปไม่ได้ที่จะพิจารณาให้เสร็จ 33 ฉบับในวันเดียว ถ้าพิจารณาไม่เสร็จก็สามารถประชุมต่อครั้งหน้าได้ ขั้นตอนการผ่านกฎหมายในสมัยที่พยานเป็นสมาชิกสนช.นั้น คนที่เสนอกฎหมายจะมาชี้แจง มีการตั้งกรรมาธิการ ถ้ามีการคัดค้านก็ต้องพิจารณาใหม่ การผ่านกฎหมายต้องใช้เวลา หนึ่งวันไม่เสร็จ เพราะต้องมีคนไม่เห็นด้วยและต้องชี้แจง

นายจุฑาธวัช ให้การว่า ในยุคประชาธิปไตยการออกกฎหมายมีขั้นตอนหลายระดับ หลังผ่าน ส.ส.ต้องมี ส.ว.อีก ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในขั้นกรรมาธิการได้ด้วย ถ้ามีความเห็นแย้งต้องสงวนคำแปรญัตติซึ่งอาจจะมาจากประชาชน ต้องให้ระยะเวลาพอสมควร แต่ในยุคของสนช.ไม่มีกระบวนการเหล่านี้ สมัยสนช.ไม่มีการเปิดให้ประชาชนเข้ามาร้องเรียน การประชุมรัฐสภาก่อนหน้านี้มีการถ่ายทอดสด แต่สมัย สนช. ไม่มี เป็นเรื่องปกติที่ประชาชน เอ็นจีโอ จะสะท้อนความเห็นเกี่ยวกับกฎหมาย การพิจารณากฎหมายในสภาสนช. สมาชิกไม่ได้เห็นด้วยทุกคน มีการลงคะแนน

นายจุฑาธวัช เบิกความว่า ในวันเกิดเหตุกำหนดวันเลือกตั้งแล้วเป็นวันที่ 23 ธันวาคม 2550 การทำหน้าที่ของสนช.เป็นการทำหน้าที่รักษาการตามรัฐธรรมนูญ ต้องทำหน้าที่สมาชิกสภาจนกว่าจะเลือกตั้ง สนช.มีหน้าที่ต้องออกกฎหมาย จะออกหรือไม่ก็แล้วแต่ในสภา หน้าที่ของสนช.ยุติลงเมื่อมีการเลือกตั้ง จำเลยทั้งสิบที่เป็นหัวหน้าเอ็นจีโอคัดค้านกฎหมาย 11 ฉบับ ที่สภาพิจารณาก่อนจะหมดวาระ

นายจุฑาธวัช เล่าว่า มีสมาชิกสนช. เช่น นายสมชาย แสวงการ นางเตือนใจ ดีเทศน์ นายวัลลภ ตังคณานุรักษ์ มีความเห็นสอดคล้องให้พักการพิจารณากฎหมายที่ถูกคัดค้านไว้ก่อน เพื่อให้มีการเลือกตั้งก่อน ที่ประชุมสภาไม่เคยมีการให้ข้อมูลเกี่ยวกับการคัดค้านกฎหมาย สนช.คนอื่นๆ ก็ไม่เคยได้รับข้อมูลเช่นนี้ การยุติการประชุมอยู่ภายใต้อำนาจของนางสาวพจนีย์ รองประธานสภาฯ

นายจุฑาธวัช ให้การว่า กฎหมายที่ผู้ชุมนุมคัดค้าน ภายหลังก็ไม่มีมติจากสนช.อีก และหลังเกิดเหตุคดีนี้มีสมาชิกบางท่านลาออกจากการเป็นสมาชิกสนช. เช่น นายสุริชัย หวันแก้ว หลังจากนั้นก็ขอลาออกอีก 27 คน

สืบพยานโจทก์ปากที่ 25 : นายยรรยง รักษาคม เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรัฐสภา

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายยรรยง ให้การว่า ขณะเกิดเหตุตนเป็นผู้อำนวยการกลุ่มงานเทคโนโลยีรักษาความปลอดภัย มีหน้าที่ดูแลรักษาและควบคุมวิทยุรวมทั้งอุปกรณ์สื่อสารเกี่ยวกับงานรักษาความปลอดภัยอื่นๆ วันเกิดเหตุ ประมาณเก้าโมงเช้าออกมายืนดูที่บริเวณริมรั้วด้านในรัฐสภาก็เห็นผู้ชุมนุมประมาณสามร้อยถึงสี่ร้อยคน รถไม่สามารถผ่านได้ บนเวทีมีการร้องเพลงปลุกใจ ได้ยินคำว่า “สู้ไม่สู้และบุกไม่บุก”  หลังจากคำพูดนั้นเห็น ผู้ชุมนุมบางคนปีนรั้ว บางคนมุดรั้ว รั้วรัฐสภาสูงสองเมตรและมีเหล็กแหลม ผู้ชุมนุมใช้บันไดไม้ไผ่พาดรั้ว และนำรางเหล็กมาครอบ อุปกรณ์เหล่านี้ไม่สามารถหาได้บริเวณรัฐสภา

นายยรรยง เล่าว่า เมื่อผู้ชุมนุมเข้ามาแล้วตนพยายามห้ามปรามแต่ไม่ได้จับ เนื่องจากผู้ชุมนุมมีทั้งเด็ก ผู้หญิงและคนชรา ผู้ชุมนุมมีจำนวนมากเจ้าหน้าที่มีน้อย ผู้ชุมนุมที่ปีนเข้ามาวิ่งไปที่อาคารรัฐสภาแต่ตนไม่ได้ตามไปเพียงแต่ยืนรักษาการณ์อยู่ที่บริเวณริมรั้ว โดยปกติผู้มาติดต่อราชการจะต้องขออนุญาตและติดบัตร การเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตถือว่าผิดระเบียบ บริเวณรัฐสภาเป็นเขตพระราชฐาน

นายยรรยง ตอบคำถามทนายจำเลยว่า งานของตนรวมถึงการดูแลระบบกล้องวงจรปิดด้วย แต่ตนไม่ได้เปิดดูภาพผู้ชุมนุมย้อนหลังแต่อย่างใด พนักงานสอบสวนไม่เตยขอวีดีโอไป ตนได้ยินเพลงปลุกใจที่ผู้ชุมนุมนำมาร้อง ได้ยินเครื่องขยายเสียงว่า “สู้ไม่สู้” และผู้ชุมนุมตอบว่า “สู้” และ “บุกไม่บุก” และตอบว่า “บุก” เนื้อเพลงที่มีคำว่าสู้และการใช้คำว่าบุกเป็นการยั่วยุผู้ชุมนุมแต่นอกจากสองคำนี้แล้วตนเห็นว่าเนื้อหาการปราศรัยอื่นๆไม่ได้มีลักษณะที่เป็นการยั่วยุแต่อย่างใด

นายยรรยง กล่าวว่า ขณะผู้ชุมนุมบุกเข้ามาไม่เห็นเจ้าหน้าที่เข้าจับกุม ไม่เห็นการยึดบันไดไม้ไผ่และเหล็กครอบ ตนเห็น เจ้าหน้าที่รัฐสภาเป็นผู้ปิดประตูรั้ว นำโซ่มาคล้องและนำกุญแจมาล็อคโซ่ ส่วนประตูเล็กถูกปิดแต่ไม่ได้ใช้โซ่คล้อง คนยังเข้าออกได้ถ้าเจ้าหน้าที่อนุญาต นักข่าวและสมาชิก สนช.ผ่านเข้าออกได้

นายยรรยง เล่าด้วยว่า ช่วงที่มีการปีนตนเตือนให้ระวังเหล็กแหลมแทงเพราะกลัวเกิดอันตราย ทั้งนี้เมื่อผู้ชุมนุมปีนเข้ามาเจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ได้ทำการจับกุมแต่อย่างใด หลังการเจรจาผู้ชุมนุมเดินออกมากันเองโดยสงบไม่ได้ถูกเจ้าหน้าที่ควบคุมตัวแต่อย่างใด

นายยรรยงตอบคำถาม ว่าบันไดของผู้ชุมนุมมีลักษณะคล้ายบันไดของพนักงานองค์การโทรศัพท์ ในวันเกิดเหตุไม่เห็นรถขององค์การโทรศัพท์ บริเวณโดยรอบไม่น่าจะมีการทิ้งบันได้ไว้ เข้าใจว่าน่าจะเป็นบันไดของผู้ชุมนุม การชุมนุมที่หน้ารัฐสภาปกติไม่มีการปีนรั้วแต่ครั้งนี้มีการปีนรั้วจึงไม่ใช่ตามปกติ  

สืบพยานโจทก์ปากที่ 26 : นายสุชนา ศรีสิยวรรณ ผู้อำนวยการกลุ่มงานอาคารสถานที่

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายสุชนา เบิกความว่า วันเกิดเหตุ ตนมาทำงานประมาณ 7.00 น. ต่อมาเวลา 11.30 น.ตนได้รับแจ้งว่า มีผู้ชุมนุมบุกเข้ามาในอาคารรัฐสภาจึงรีบรุดไปที่หน้าห้องประชุมรัฐสภา เมื่อไปถึงได้ก็ยินเสียงผู้ชุมนุมตะโกนถ้อยคำหยาบคาย หลังผู้ชุมนุมเดินออกไปตนจึงตรวจสอบที่เกิดเหตุพบว่าตัวล็อค   สแตนเลสใต้ประตูทางเข้าได้รับความเสียหายแต่สามารถซ่อมแซมได้ เหตุแห่งความเสียหายน่าจะเกิดจากคนดันประตู

นายสุชนา เบิกความว่า วันเกิดเหตุไม่ได้มีการเตรียมการเป็นพิเศษ ผู้ชุมนุมก็ไม่ได้ขัดขวางตนในการเข้ามาทำงาน และไม่มีทรัพย์สินเสียหาย ตนจึงไม่ได้ทำรายงานเสนอผู้บังคับบัญชา ต่อมาตนก็ให้การกับพนักงานสืบสวนไปในทางเดียวกัน สำหรับสลักประตูที่หลุดตนไม่ยืนยันว่าเกิดจากกลุ่มผู้ชุมนุมหรือเจ้าหน้าที่

นายสุชนา เบิกความว่า เคยมีเหตุการณ์ผู้ชุมนุมปีนรั้วเข้ามาในหน้ารัฐสภาแล้วแต่ไม่เคยมีผู้ชุมนุมกลุ่มใดเข้าไปในบริเวณตัวอาคาร

สืบพยานโจทก์ปากที่ 27 : นายชาติชาย เนื่องนิยม  ผู้อำนวยการกลุ่มงานอาคารสถานที่

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายชาติชาย เนื่องนิยม เบิกความว่า วันเกิดเหตุตนมาทำงานประมาณ 7.00 น. ขณะนั้นผู้ชุมนุมรวมตัวอยู่ทางฝั่งสวนสัตว์ดุสิต ต่อมาเมื่อตนอยู่ที่บริเวณพระบรมรูปรัชกาลที่7ก็เห็นผู้ชุมนุมและรถบรรทุกหกล้อเข้ามาบริเวณรัฐสภา เจ้าหน้าที่จึงปิดประตูไม่ให้เข้า

นายชาติชายเวลา 8.30 น. ประตูรัฐสภาทั้งสามบานปิดลง มีการประสานให้เปิดประตูที่ติดกับสำนักพระราชวังเพื่อให้สมาชิกสนช.และเจ้าหน้าที่ใช้เข้าออก ต่อมาตนไปรับตำรวจมาจากประตูดังกล่าว ตำรวจหกสิบนายมาถึงตนเมื่อผู้ชุมนุมเข้ามาในรัฐสภาแล้ว ตนจึงได้นำกำลังตำรวจขึ้นไปที่ห้องประชุมชั้นสอง เมื่อมาถึงหน้าห้องประชุมตน เห็นว่าผู้ชุมนุมนั่งลงแล้วและมีเสียงตะโกนว่า “หากไม่ยุติการประชุม จะเข้าไปในบริเวณห้องประชุม”แต่ไม่ทราบว่าใครพูด

ในช่วงเกิดเหตุการณ์ ไม่มีการปะทะกันระหว่างเจ้าหน้าที่กับผู้ชุมนุม ตนทราบภายหลังว่ามีเจ้าหน้าที่สองคนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยแต่ไม่ทราบสาเหตุ

นายชาติชาย เบิกความว่า ตนไม่ได้รายงานคำพูดที่ว่า หากสนช.ไม่ยุติการประชุมจะบุกเข้าไป ทั้งนี้ ตนไม่แน่ใจว่าได้ให้การถึงประโยคดังกล่าวไว้กับพนักงานสอบสวนหรือไม่ เมื่อขึ้นไปถึงบริเวณห้องโถงก็เห็นว่าผู้ชุมนุมนั่งกันอย่างสงบ ตนเห็นพล.ต.ท.อัศวิน ขวัญเมืองเจรจากับผู้ชุมนุมแต่ไม่ทราบว่าคุยอะไรกัน

นายชาติชาย กล่าวว่า ในวันเกิดเหตุผู้บังคับบัญชาไม่ได้กำชับหรือสั่งการอะไรเป็นพิเศษ

สืบพยานปากโจทย์ที่ 28 : นายปรีชา ชัยนาเคน ตำรวจรัฐสภา

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

นายปรีชาให้การว่า ตนเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประจำตัวรองประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ และรักษาความปลอดภัยบริเวณรัฐสภาและรอบห้องประชุมอาคารหนึ่ง วันเกิดเหตุไปถึงรัฐสภาเวลา 8.00 น. เห็นกลุ่มผู้ชุมนุมประมาณ 50-100 คน อยู่ทางฝั่งสวนสัตว์ดุสิตยังไม่ได้ข้ามมายังฝั่งรัฐสภา การจราจรเป็นไปโดยปกติ

นายปรีชา เล่าว่า เวลาสิบนาฬิกาเศษได้รับแจ้งทางวิทยุสื่อสารว่า กลุ่มผู้ชุมนุมปีนรั้วเข้ามาในบริเวณรัฐสภา เมื่อมองออกไปภายนอกอาคารรัฐสภา เห็นกลุ่มผู้ชุมนุมปีนรั้วข้ามมา จึงเห็นว่าสถานการณ์ไม่ปลอดภัย ตนและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยช่วยกันปิดประตูและใช้ตัวดันเพราะไม่มีกุญแจ กลุ่มผู้ชุมนุมวิ่งเข้ามาที่ประตูประมาณ 50 คน ดันประตูกันอยู่ประมาณสิบนาที แต่ไม่สามารถต้านทานกลุ่มผู้ชุมนุมได้ กลุ่มผู้ชุมนุมเข้ามาบริเวณหน้าห้องประชุมได้ ตนได้รับบาดเจ็บบริเวณแขนจากการถูกประตูกระแทกถลอก

นายปรีชา กล่าวว่า ตอนนั้นไม่เห็นแกนนำการชุมนุม ต่อมาทราบว่าพล.ต.ท.อัศวิน ขวัญเมือง ได้เข้าไปเจรจากับกลุ่มผู้ชุมนุม กลุ่มผู้ชุมนุมจึงยุติการชุมนุมและสลายตัวออกไปจากบริเวณอาคารรัฐสภา

นายปรีชา กล่าวต่อว่า หลังเหตุการณ์ ได้ไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลวชิระ เนื่องจากได้รับบาดเจ็บที่แขนและถูกผู้ชุมนุมใช้เท้าถีบบริเวณช่วงขาด้านซ้าย แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนถีบ

­­นายปรีชาตอบคำถามทนายความว่า ตนสามารถเข้าไปในรัฐสภาได้โดยสะดวก ตอนที่ไปรับนางสาวพจนีย์ประตูทางถนนราชวิถียังไม่มีกลุ่มชุมนุม ตนไม่ทราบว่าวันที่เกิดเหตุจะมีผู้ชุมนุมบุกเข้าไปในรัฐสภา ตนไม่ได้ยินเสียงกลุ่มผู้ชุมนุมบอกว่า “หากไม่ยุติการประชุมจะบุกเข้าไปในห้องประชุม” และไม่มีผู้ใดสั่งการให้ผู้ชุมนุมใช้ความรุนแรง ตนทราบว่าผู้ชุมนุมมาเรียกร้องเพื่อให้สภานิติบัญญัติแห่งชาติชะลอการพิจารณากฎหมายเนื่องจากใกล้มีการเลือกตั้งแล้วควรให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรที่มาจากการเลือกตั้งเป็นผู้พิจารณากฎหมาย

นายปรีชา เบิกความด้วยว่า ตามรายงานของแพทย์ไม่ได้ระบุว่ามีแผลถลอก รวมทั้งไม่มีบาดแผลบริเวณหน้าขาด้านซ้าย

นายปรีชา ตอบคำถามทนายความว่า หากผู้ชุมนุมจะเข้าไปยังบริเวณห้องประชุมก็สามารถเข้าไปได้ ตอนที่ดันประตูกันอยู่นั้นประตูไม่ได้ลงกลอน ตนและพวกดันประตูอยู่สองคน กลุ่มผู้ชุมนุมอยู่ห่างประมาณห้าเมตร มีประมาณ 50-60 คน แต่คนที่มาดันประตูกับตนมีประมาณสี่ถึงห้าคนและมีเสียงจากกลุ่มผู้ชุมนุมว่า “ให้ดันเข้าไป ดันเข้าไป” ผู้ชุมนุมเข้าไปบริเวณหน้าห้องประชุมสิบนาที จึงนั่งลงและอยู่ในความสงบ เหตุที่ผู้ชุมนุมปีนประตูรั้วเข้ามาเพราะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ปิดประตูรั้ว ไม่มีทรัพย์สินเสียหาย นอกจากตนที่ได้รับบาดเจ็บ ขณะนั้นมีสื่อมวลชนอยู่บริเวณหน้าห้องประชุม ห้องประชุมเป็นห้องเก็บเสียง

นายปรีชาให้การด้วยว่า บริเวณห้องอาหารไม่อนุญาตให้ประชาชนเข้ามารับประทานอาหารได้เว้นแต่มีเหตุจำเป็นและต้องแลกบัตร ประชาชนที่จะเข้ารับฟังการประชุมสภาจะต้องได้รับอนุญาต ในวันเกิดเหตุกลุ่มผู้ชุมนุมไม่มีใครติดบัตรอนุญาต ตามความเข้าใจของตนเหตุที่ผู้ชุมนุมไม่เข้าไปในห้องประชุมเนื่องจากผู้ชุมนุมไม่รู้ว่าห้องประชุมอยู่ตรงไหน

สืบพยานปากที่ 29 : พ.ต.อ.พรเทพ สุตปัญญา ตำรวจควบคุมฝูงชน

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

พ.ต.อ.พรเทพ สุตปัญญา เบิกความว่า วันที่ 12 ธันวาคม 2550 เวลา 6.00 น. ตนได้นำตำรวจหนึ่งกองร้อย แบ่งกำลังเป็นสองหมวด รักษาการบริเวณหน้ารัฐสภา ส่วนตนได้รับมอบหมายให้นำกำลังหมวดที่สามไปรักษาการณ์บริเวณประตูราชวิถี ต่อมาเริ่มมีผู้ชุมนุมเข้ามาในบริเวณดังกล่าว ซึ่งเป็นการชุมนุมโดยสงบ แกนนำไม่ได้พูดยั่วยุกลุ่มผู้ชุมนุม มีเพียงการใช้โทรโข่งเพื่อแจ้งข่าวให้ผู้ชุมนุมทราบ และไม่มีการใช้ยานพาหนะหรือเวทีปราศรัย

พ.ต.อ.พรเทพ กล่าวว่า เวลา 10.00 น. กลุ่มผู้ชุมนุมบริเวณถนนราชวิถีได้รวมตัวกันมากขึ้นและพยามดันตำรวจเพื่อจะเข้าไปบริเวณรัฐสภาเวลา 11.00 น. ตนได้รับทราบทางวิทยุสื่อสารตำรวจว่ามีผู้ชุมนุมเข้าไปบริเวณรัฐสภาด้านหน้า ตนสามารถมองผ่านประตูด้านถนนราชวิถี มองเห็นผู้ชุมนุมวิ่งตรงเข้าไปในรัฐสภา กระทั่งเวลา 12.00 น. กลุ่มผู้ชุมนุมฝั่งถนนราชวิถีได้ยุติการชุมนุมและทยอยกลับ ตนไม่ทราบว่าใครเป็นแกนนำและไม่รู้จักจำเลยทั้งสิบในคดี

พ.ต.อ.พรเทพกล่าวว่า ตนไม่ได้รับแจ้งเหตุจากผู้ใต้บังคับบัญชาว่ามีใครได้รับบาดเจ็บ แต่ได้รับแจ้งว่าเหตุการณ์สงบเรียบร้อยดี

สืบพยานโจทก์ปากที่ 30 : นางสาวพจนีย์ ธนวรานิช รองประธานสนช. ทำหน้าที่ประธานการประชุมในวันเกิดเหตุ

น.ส.พจนีย์ ธนวรานิช เบิกความว่า ตนเป็นสมาชิกสนช. ได้รับแต่งตั้งเป็นรองประธานสนช.คนที่สอง หน้าที่ของสนช.มีสามอย่างคือ พิจารณาร่างกฎหมาย ควบคุมดูแลการบริหารราชการแผ่นดิน และถอดถอนแต่งตั้งสภาผู้ทรงคุณวุฒิ

น.ส.พจนีย์ เบิกความว่า วันที่ 12 ธันวาคม 2550 เป็นวันประชุมสภา ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีการชุมนุมมาก่อน เมื่อตนมาถึงก็มีการชุมนุมหน้ารัฐสภาแล้ว กำหนดการประชุมเวลา 10.00 น. แต่สมาชิกสนช.ไม่สามารถเข้ามาได้ เพราะมีการชุมนุมจึงเลื่อนไปจนกว่าสมาชิกจะมากันครบ ในวันนั้นมีสมาชิกมาประชุม 176 คน การประชุมเริ่ม 10.30 น. จากนั้นได้รับรายงานว่าผู้ชุมนุมขึ้นมาชั้นสองหน้าห้องประชุม ในที่ประชุมได้หารือเรื่องความปลอดภัย นางเตือนใจ ดีเทศน์ สมาชิกท่านหนึ่ง บอกว่าน่าจะเลื่อนการประชุมออกไป เพราะกลัวจะไม่ปลอดภัย เนื่องจากมีเสียงเล็ดลอดเข้ามา แม้ไม่ดังมาก แต่ก็ทำให้สมาชิกปั่นป่วน กังวลเรื่องความปลอดภัย ทั้งนายมีชัย ประธานสภา ก็มีบันทึกแสดงความห่วงใยมา  ต่อมานายวัลลภ ตังคณานุรักษ์ สมาชิกสนช. ก็เสนอว่า ดูจากสถานการณ์ข้างนอกแล้วน่าจะเลื่อนการประชุมออกไปก่อน ตนจึงขอความเห็นจากที่ประชุม เมื่อไม่มีใครขัดข้องตนก็สั่งเลื่อน ขณะนั้นเวลาประมาณ 11.50 น.

น.ส.พจนีย์ กล่าวว่า ตามปกติแล้วจะมีคณะกรรมาธิการพิจารณาว่ามีเรื่องใดเร่งด่วน ตนเห็นว่าวิธีการของผู้ชุมนุมเป็นการบุกรุกเข้ามา รัฐธรรมนูญไม่อนุญาตให้ประชาชนเข้ามาในสถานที่ราชการหรือเขตพระราชฐาน ความรู้สึกของตนต่อการชุมนุม ตอนเช้าเข้ามาในรัฐสภาไม่สะดวก เพราะไม่สามารถขับรถเข้ามาได้ ระหว่างประชุมก็กังวล เพราะเป็นการบุกรุกและมีเสียงรบกวน เป็นห่วงความปลอดภัยของสมาชิกและทรัพย์สินรัฐสภา

น.ส.พจนีย์ เบิกความว่า ตนคิดว่ารัฐประหาร 2549 เป็นสิ่งที่ประชาชนยอมรับได้ เพราะสถานการณ์บ้านเมืองกำลังวิกฤต แม้รัฐธรรมนูญจะไม่อนุญาตให้ทำ สนช.จำเป็นต้องมีเพื่ออกกฎหมายรักษาความสงบเรียบร้อย จะต้องมีสภาที่ทำหน้าที่นิติบัญญัติ บริหาร และตุลาการให้ครบ สนช.แต่งตั้งมาจากหลากหลายสาขาอาชีพ มีทั้งข้าราชการพลเรือน ข้าราชการทหาร นักวิชาการ สัดส่วนสมาชิกที่มาจากภาคประชาชน เช่น ดารา สื่อมวลชน ผู้นำแรงงาน ผู้นำศาสนา เมื่อรวมๆ แล้วก็มีจำนวนที่ใกล้เคียงกับข้าราชการ

น.ส.พจนีย์ กล่าวต่อว่า กฎหมายส่วนใหญ่เสนอโดยคณะรัฐมนตรีและสนช. กฎหมายที่เสนอโดยสนช.หลายฉบับที่เคยผ่านก็เป็นประโยชน์ต่อประชาชน ตนไม่ทราบว่าผู้ชุมนุมคัดค้านกฎหมายอะไร ด้วยเหตุผลใด เพราะไม่ใช่คนจัดระเบียบ ไม่ใช่กรรมาธิการ และไม่มีการสรุปว่ามีความเห็นอื่นที่อาจขัดแย้งมาประกอบกับร่างฯ  อีกทั้งตนก็ไม่ได้รับแจกเอกสารจากผู้ชุมนุม และไม่ทราบว่ามีสมาชิกสนช.คนใดได้รับเอกสารจากผู้ชุมนุมหรือไม่

น.ส.พจนีย์ เบิกความว่า สมาชิกสนช.มาลงชื่อเข้าประชุม แล้วหลังจากนั้นจะอยู่ประชุมจนจบหรือไม่ ไม่ใช่ความรับผิดชอบของตน ตนเพียงทำหน้าที่เป็นประธานการประชุมเท่านั้น การพิจารณากฎหมาย ไม่ใช่ต้องเสร็จภายในวันนั้น ค้างไปพิจารณาในการประชุมนัดต่อไปได้ ไม่มีการเร่งรัด แต่พิจารณาตามระเบียบวาระ

น.ส.พจนีย์ เบิกความว่า ตนรู้จักนายจอนและนางสาวสารี ซึ่งไม่เคยได้ยินว่ามีประวัติใช้ความรุนแรงมาก่อน ตามความเห็นของตน ถ้าไม่มีการปีนเข้าไปในสภา การชุมนุมในวันนั้นก็จะเป็นการแสดงความคิดเห็น เป็นการชุมนุมโดยสงบ ไม่แน่ว่าถ้ามีตัวแทนสนช.ออกไปเจรจากับผู้ชุมนุมหน้ารัฐสภาแล้ว จะไม่มีเหตุการณ์ผู้ชุมนุมปีนรัฐสภาเข้ามา

น.ส.พจนีย์ เบิกความต่อว่า วันนั้นตนไม่เห็นพฤติกรรมของผู้ชุมนุมเลย เพราะเดินออกทางด้านหลังห้องประชุม ขณะอยู่ในห้องประชุมก็ได้ยินเสียงดังจากข้างนอก ซึ่งไม่ทราบว่าพูดอะไรหรือเสียงใคร สภาวะที่บ้านเมืองวิกฤต ไม่ได้มีกฎหมายให้ประชาชนห้ามแสดงความคิดเห็น ในสมัยสนช.เองก็มีการรับฟังความเห็นจากประชาชน โดยการจัดสัมมนารับฟังความคิดเห็น ซึ่งประชาชนจะเข้ามาร่วมได้ก็เมื่อมีสมาชิกสนช.เชิญเข้ามา

น.ส.พจนีย์ เบิกความว่า ในเอกสารขอลาออกของนายสุริชัย หวันแก้ว ได้ระบุว่า การประชุมเพื่อพิจารณากฎหมายของสนช.มีความเร่งรีบ ซึ่งเป็นข้อสังเกตของนายสุริชัยเอง ส่วนสมาชิกสนช.คนอื่นๆ จะว่าอย่างไรตนไม่ทราบ

น.ส.พจนีย์ เบิกความตอบโจทก์ถามติงว่า การชุมนุมโดยสงบสามารถทำได้ตามรัฐธรรมนูญ แต่วันนั้นผู้ชุมนุมบุกเข้ามาในสภา จึงไม่ใช่การชุมนุมโดยสงบตามรัฐธรรมนูญ ไม่มีตรงไหนในแอกสารลาออกของนายสุริชัยที่บอกว่าสนช.พิจารณากฎหมายไม่รอบคอบ มีแต่เหตุผลว่ากำลังจะมีการเลือกตั้ง 

สืบพยานโจทก์ปากที่ 31 : พล.ต.ต. วิชาญญ์วัชร์ บริรักษ์กุล ตำรวจผู้ควบคุมฝูงชน

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

พล.ต.ต.วิชาญญ์วัชร์ บริรักษ์กุล เบิกความว่า ประมาณ 6.00 น. มีผู้ชุมนุมที่ถนนอู่ทองในไม่มาก ต่อมามีรถเวทีเข้ามาจอดตรงข้ามสวนสัตว์ดุสิต ตนเห็นจำเลยทั้งสิบขึ้นปราศรัย โดยมีจำเลยที่ เจ็ด ปราศรัยเป็นหลัก ต่อมาประมาณ 9.00 น.รถเวทีเคลื่อนมาปิดประตูรัฐสภาขณะที่กลุ่มสมาพันธ์นักศึกษาก็นำรถกระบะมาปิดประตูราชวิถีไม่ให้สมาชิกสนช.เข้าประชุม รัฐสภาจึงประสานให้สมาชิกสนช.เข้าทางประตูช้างต้น ตนเคลื่อนกำลังมาบริเวณประตูช้างต้น และเจรจาจนผู้ชุมนุมยอมให้สมาชิกสนช.เข้าประตู

พล.ต.ต.วิชาญญ์วัชร์ กล่าวว่า เวลา11.15 น. มีคนปีนรั้วรัฐสภาและวิ่งขึ้นไปที่ชั้นสองของรัฐสภา ตนตามขึ้นไปด้วย เมื่อไปถึง พบผู้ชุมนุมประมาณ 20 – 30 คนนั่งอยู่หน้าห้องประชุมโดยมีตำรวจยืนล้อม ตนกับเจ้าหน้าที่สภากล่าวกับผู้ชุมนุมว่าการเข้ามาเป็นการบุกรุกและทำให้กลอนประตูกระจกเสียหาย ตนแจ้งเหตุแก่พล.ต.ท.อัศวิน ขวัญเมือง ผู้บัญชาการตำรวจนครบาลซึ่งภายหลังเดินทางมาเจรจากับผู้ชุมนุม ผู้ชุมนุมต้องการให้ สนช.ยุติการประชุมและไม่ยอมออกจากรัฐสภาจนสนช.ยุติการประชุม จึงยอมออกไป

พล.ต.ต.วิชาญญ์วัชร์ กล่าวว่า ตนทราบจากฝ่ายสืบสวนว่าผู้ชุมนุมเตรียมบันไดมาเพื่อปีนรัฐสภาแต่ไม่คิดว่าจะมีการปีนจึงวางกำลังไว้ไม่มาก เข้าใจว่าตำรวจไม่จับผู้ชุมนุมที่ปีนเข้ามา เพราะไม่กล้าผลักผู้ชุมนุมขณะปีน ที่ตนไม่สั่งการให้จับผู้ชุมนุมเป็นเพราะการจับกุมต้องประสานกับตำรวจท้องที่ก่อน

พล.ต.ต.วิชาญญ์วัชร์ เบิกความว่า พนักงานสืบสวนบันทึกเสียงการชุมนุมไว้แล้วตนไม่ทราบว่าปราศรัยเรื่องอะไร ยังไม่ได้ตรวจสอบเทปบันทึกเสียง แต่เชื่อว่ามีคำพูดยั่วยุให้บุกรัฐสภา

พล.ต.ต.วิชาญญ์วัชร์ เห็นว่า ผู้ชุมนุมต้องการยื่นข้อเรียกร้อง แต่ไม่มีเจ้าหน้าที่สภาออกมารับข้อเรียกร้องและประตูปิดอยู่ จึงต้องปีนเข้าไป เมื่อเข้าไปที่ห้องโถงผู้ชุมนุมก็นั่งกันเรียบร้อย ไม่มีทีท่าว่าจะเข้าไปในห้องประชุม ผู้ชุมนุมและจำเลยในคดีนี้ไม่เคยมีประวัติใช้ความรุนแรง

สืบพยานโจทก์ปากที่ 32  : ด.ต.ประดิษฐ์ อดใจ ผู้บันทึกวีดีโอเทปการชุมนุม

(ข้อมูลการสืบพยานปากนี้สรุปจากเอกสารของศาล เนื่องจากการสืบพยานนัดนี้ iLawไม่ได้เข้าไปสังเกตการณ์ด้วยตนเอง)

ด.ต.ประดิษฐ์ อดใจ เบิกความว่า ขณะเกิดเหตุตนช่วยราชการอยู่ที่กองกำกับการสืบสวนนครบาลหนึ่ง มีหน้าที่ติดตามความเคลื่อนไหวของผู้ชุมนุม ในวันเกิดเหตุตนได้รับมอบหมายให้ถ่ายวีดีโอการชุมนุมโดยตนมาถึงที่เกิดเหตุประมาณ6.00น.

ด.ต.ประดิษฐ์ เบิกความว่า จำเลยทั้งสิบในคดีเป็นแกนนำและขึ้นไปปราศรัยบนรถหกล้อซึ่งใช้เป็นเวที ตนเคยเห็นจำเลยทั้งสิบในการชุมนุมครั้งก่อนๆ ที่บอกว่าเป็นแกนนำเพราะมีหน้าที่หลักคือการปราศรัยและควบคุมผู้ชุมนุม หลังผู้ชุมนุมฟังคำปราศรัยของจำเลยทั้งสิบก็มีอาการคึกคะนอง

ด.ต.ประดิษฐ์ กล่าวว่า ขณะที่ผู้ชุมนุมปีนรั้วตนบันทึกภาพไว้ด้วย ตนเห็นผู้ชุมนุมนำเหล็กครอบและบันไดไม้ไผ่มาจากชั้นล่างของรถที่ใช้เป็นเวที ส่วนตัวเชื่อว่าเหล็กครอบไม่น่าจะหาซื้อได้ทั่วไปแต่เป็นการสั่งทำ ด.ต.ประดิษฐ์จำไม่ได้ว่าปีนตามผู้ชุมนุมเข้าไปด้วยหรือไม่ และจำไม่ได้ว่าหลังผู้ชุมนุมปีนเข้าไปเหตุการณ์เป็นอย่างไร หลังบันทึกวีดีโอเสร็จตนส่งมอบเทปให้ผู้บังคับบัญชาเพื่อดำเนินการต่อไป

ด.ต.ประดิษฐ์ เบิกความว่า ไม่มีผู้ชุมนุมขัดขวางการทำงานของตน ขณะที่มีการปีนรั้วตำรวจที่อยู่นอกรั้วก็ไม่ได้ห้ามปราม ในชั้นสอบสวน ตนจำไม่ได้ว่าให้การเรื่องบันไดว่าอย่างไร ในเทปที่ตนบันทึกมีเสียงแกนนำพูดว่าเข้าไปแต่ไม่แน่ใจว่ามีคำว่าบุกหรือไม่ เพลงที่ใช้ในการชุมนุมเป็นเพลงที่ขับร้องตามงานชุมนุมทั่วไปไม่มีเนื้อหาปลุกระดม วันเกิดเหตุ นายอนิรุทธิ์ ขาวสนิท (จำเลยที่ห้า) ไม่ได้ขึ้นปราศรัยบนเวที ที่ตนกล่าวว่าจำเลยทั้งสิบขึ้นปราศรัยในการเบิกความข้างต้นเป็นเพราะตนจำเหตุการณ์ไม่ได้และตนก็จำไม่ได้ว่านายนัสเซอร์ ยีหมะ (จำเลยที่หก) ขึ้นปราศรัยด้วยหรือไม่ ด.ต.ประดิษฐ์ยืนยันว่าตนเห็นบันไดอยู่ใต้รถบรรทุกที่ใช้เป็นเวทีแต่ไม่แน่ใจว่าบันทึกภาพไว้ด้วยหรือไม่  

ด.ต. ประดิษฐ์ กล่าวว่า ที่นายอำนาจ พละมี (จำเลยที่เจ็ด) ประกาศกับผู้ชุมนุมว่า “เจ้าหน้าที่รัฐสภาบอกว่า เรียนเชิญพี่น้องประชาชนเจ้าของรัฐสภาเข้าไปเยี่ยมชมการทำงาน” นั้น ตนเข้าใจว่าให้ผู้ชุมนุมเข้าไป แม้นายนัสเซอร์และนางสาวสารี (จำเลยที่เก้า) จะไม่ขึ้นปราศรัยแต่ก็เป็นผู้ที่มีบทบาทในการชุมนุมเช่นเป็นผู้เข้าร่วมการเจรจา ไม่ได้เป็นแค่ผู้ชุมนุมทั่วไป